Walter - week 10 -11

Ik blijf in herhaling vallen, maar wat vliegt de tijd toch als je in bevallingsverlof bent... Normaal gezien zou dit mijn laatste week thuis zijn en zou ik Volgende week terug beginnen werken. Ik zou het mij niet kunnen voorstellen dat ik mijn klein prutske nu al zou moeten achterlaten in de crèche,  hoeveel vertrouwen ik daar ook in heb... Wat ben ik blij dat ik toch nog een maandje langer mag genieten van mijn patatje.  En ja het is echt genieten nu!  Ik ben helemaal stapelverliefd op mijn klein ventje.

Het is eigenlijk raar want de dagen passeren zonder dat je eigenlijk iets echt doet, behalve met je kleintje bezig zijn. Toch zie je alle uren passeren want de klok is heel belangrijk.  Hoelang slapen, hoelang geleden heeft hij gegeten? Ik voed dan wel op vraag, maar ontdek toch graag welk ritme haalbaar is voor Walter. Ik heb me een tijdje schuldig gevoeld omdat ik zo weinig deed op een dag, omdat mijn productiviteit niet zo hoog ligt. Maar uiteindelijk heb ik nu besloten om dit allemaal achter me te smijten.  Je bevallingsverlof dient ervoor om te genieten, om even helemaal stil te staan bij deze grootste gebeurtenis in je leven. Het is er niet om nog klusjes op te knappen. Het leven zal nog druk genoeg zijn eens ik weer aan het werk ben, maar nu mag de wereld,  mijn wereld, nog even stilstaan en moet ik me maar met 1 ding bezig houden en dat is Walter.

Het wordt ook steeds leuker! Hoe meer interactie er is, hoe meer je geniet en hoe meer je elkaar leert kennen. Walter is een vrolijk mannetje, met een beetje gevoel voor drama in zich. Hij houdt van zijn mobiel, baby tv, zijn hopla-knuffel, knuffelen, hoofdmassages, lichaamsmassages, kiekeboe spelen, rondlopen in de draagzak en gewiegd worden. Hij houdt niet van wakker worden  (ochtendhumeurtje), aangekleed worden,  mutsen dragen,  flesjes en zijn maxi cosy.

Borstvoeding: de borstvoeding is nog steeds top, maar de fles gewenning verloopt moeizaam. Om de 2 dagen proberen  we opnieuw maar tot hiertoe weinig tot geen succes. De medela calma nam hij in zijn mond zonder kwaad te worden,  maar hij speelde ermee en dronk niet. Op aanraden van de vroedvrouw heb ik dan de medela softfeeder geprobeerd, dit is een flesje met aan het uiteinde precies een lepeltje. Hier dronk hij wel van maar dit ging zoooo traag dat ik liefst toch nog wat verder zoek. Een vriendin raadde me de difrax fles aan maar helaas nam hij deze ook niet. Ik heb hier nu nog een chicco en aventflesje liggen om te proberen... Uiteindelijk zal hij toch eens een  flesje moeten drinken.

Mijn lactatie deskundige is nog eens langs geweest om het flesjes-probleem te bespreken  en om te kijken hoe we de nachten iets minder onderbroken kunnen maken. Ze stelde voor om opnieuw 2 borsten aan te bieden per voeding. Ik doe dit nu en Walter kan ondertussen gemakkelijk 3,5 uur tussen voedingen laten.

Kilo's: ik blijf maar versteld staan van hoe vlug Walter groeit! Hij woog op 9 weken 6,260 kilo. Hij was toen 63 cm! De pakjes van maat 68 passen ondertussen goed (je weet wel, die waar er 6 maanden op staat). Ik ben terug op gewicht maar nog iets zwaarder aan mijn taille.

Mooiste moment van de week : alle dagen zijn nu gewoon super. Ik vind het zalig om een klein uitstapje te doen met hem. En ik kan echt wel blijven kijken naar hem, hoe hij totaal gefascineerd is door zijn eigen handjes,  hoe hij begint te lachen met geluid, hoe zijn lipje begint te trillen vooraleer hij begint te Wenen,  hoe hij tijdens het drinken even stopt om me een prachtige glimlach te schenken... ik krijg er niet genoeg van!

Moeilijkste moment van de week : Walter kreeg afgelopen week zijn eerste spuitjes. 's Avonds was hij er ook wat ziek van en een ziek boeleke is nooit niet leuk..

Meest emo moment van de week :  van k&g kreeg ik een dvd over de ontwikkeling van je kind. Toen ik deze bekeek begon het bij de geboorte. Er werd gezegd hoe belangrijk die eerste uren zijn voor het bindingsproces. Dat de baby meteen op het lichaam van mama moet liggen, het belang van bv tijdens het eerste uur... ik schoot meteen vol want al deze zaken heb ik niet gehad. Het deed me beseffen dat ik de geboorte toch niet helemaal achter me gelaten heb.

Wat kan Walter allemaal : het gaat vooruit... Walter heeft leren grijpen! Hij kan nu ook al lachen met geluid en brabbelen tegen zijn knuffels. Zo schattig om hem bezig te zien! Hij heeft ook zijn handjes en voetjes ontdekt en kan zich enorm lang bezig houden met het bekijken van zijn handjes!

Slaap: het gaat steeds meer de goede kant op met de slaap. Walter kan 's nachts gemakkelijk 4 tot 6 uur tussen voedingen laten. Waar hij tot voor kort steeds wakker werd om 1u, 3u en 5u is het nu ofwel 1u en 5u ofwel maar 1 keer rond 4u. Er zijn dus nog maar 1 à 2 nachtvoedingen. De lactatiedeskundige had ook voorgesteld om een droomvoeding te geven. Dit betekent concreet dat ik, op het moment dat ik zelf ga slapen, Walter nog eens aanleg. Helaas slaapt Walter meestal zo diep dat ik hem met geen stokken aan het drinken krijg. Onlangs was er een dag dat Walter van 21u tot 4u30 had geslapen. Dat is best wel schrikken. Ik dacht eerst dat ik al vergeten was dat ik eten had gegeven, maar aan mijn borsten te voelen was dat niet het geval. Het gaat dus de goede kant op en we beginnen er een ritme in te vinden.
Walter slaapt nog steeds bij mij in bed, ondanks de vele raad die ik krijg om hem naar een eigen bedje te verhuizen. Maar daar kom ik later nog eens op terug. Mijn moedergevoel zegt me hem nog even bij mij te houden, tenslotte kan je zo een babytje toch niet verwennen!

Walter - Week 8-9

Twee weekjes samen want de dagen gingen tijdens de feesten nog nét iets sneller waardoor we nu al 2 weken verder zijn. Feestdagen en een baby'tje gaan echter niet zo goed samen, zeker niet als je wanhopig probeert om iets van routine op te bouwen. Net als er iets van ritme is, komt daar weer zo een feestdag roet in het eten gooien. Vooral Kerstmis was moeilijk voor Walter. Hij was toen bijna 8 weken en ook middenin een 'sprongetje'. De mama's zullen dit zeker wel kennen, een sprongetje is wanneer een baby nieuwe vaardigheden aanleert. Deze zijn bijna bij alle baby's op dezelfde leeftijden en gaan gepaard met wat meer huilen en aanhankelijkheid. Dagen die je dus best knus thuis al knuffelend en troostend in de zetel doorbrengt. Rond 8 weken is er dus ook een sprongetje. Walter en ik gingen voor de kerstdagen logeren bij zijn Oma en opa (aka mijn ouders), en we hielden het zeer rustig onder ons gevieren. Ideaal dus. Kerstavond verliep dus gezellig en rustig op Walter's tempo. Kerstdag was echter wat anders. De vele buren van mijn ouders hadden Walter nog niet gezien en wilden hem graag eens komen bewonderen. De hele dag kwamen er dus mensen over de vloer, heel lief natuurlijk, maar tegen de avond zat ik met een overgeprikkeld en doodmoe boeleke. Té moe om in slaap te vallen. Ik nam me meteen voor dat ik in de toekomst zoveel mogelijk zal proberen om geen dutjes over te slaan.

Ondertussen heeft Walter zijn sprongetje genomen en ik kan echt zeggen dat het volop genieten is nu! Walter kan steeds meer en meer, er is zoveel meer interactie en ja zelfs al iets van regelmaat.

Borstvoeding: het is weeral nat geweest hoor. Ondertussen heb ik een goed werkend kolftoestel. Ik slaag erin om op een kwartiertje zo een 100 cc af te kolven. Ook het steriliseren heb ik nu al onder de knie. Walter zijn meter is een mini cursus 'flesjes' komen geven. Helaas is er nu een ander probleem. .. walter wil helemaal niet uit een flesje drinken! Hij kijkt je aan alsof je hem probeert te martelen en jammert luid. Hij bijt op de speen en duwt hem uit zijn mondje. Ook mijn mama heeft geprobeerd en ahij wou absoluut niet. We hebben al op verschillende tijdstippen geprobeerd,  als hij honger heeft, als hij net geen honger heeft, in de ochtend, rond de avond. .. en tot hiertoe nog steeds zonder succes. Na overleg met de lactatie deskundige heb ik een ander soort flesje gekocht, namelijk de medela calma. Deze zou het best de bv benaderen vermits ze daar ook vacuüm moeten trekken. Komende week proberen we dan eens met dit flesje!

Kilo's: die zoon van mij blijft maar groeien! Hij zit rond de 6 kilo (gewogen met hem op de arm op mijn eigen weegschaal dus niet zo accuraat,  maar komende week gaan we terug naar k&g). Hij is ook stilletjes aan uit maatje 62 aan het groeien. Het is dus waar wat ze zeggen... Wat gaat het vlug allemaal!
ik was de week van kerst onder mijn startgewicht geraakt maar nu na de feesten zit ik weer terug op 54,4 kilo. Ik vind mijn buik toch nog vrij blubberig, mijn strakke broeken passen nog niet en nu begint me dit wel te frustreren. Mijn kleerkast is (mede door de bv) enorm beperkt. Strakke broeken en rokken vallen weg. Kleedjes passen dan meestal wel maar die zijn niet handig met de bv. Dan zou je je al bijna helemaal moeten uitkleden om te kunnen voeden. Een beetje frustratie dus . En ook een beetje triestig als ik de striemen op mijn buik zie. Wat een slagveld.  Ik smeer een vette crème maar merk maar weinig verschil.  We zullen het  nog wat meer tijd moeten geven...

Mooiste moment van de week : ik ben afgelopen week al veel fier geweest op mijn kleine schat.  Wat is hij flink als we naar buiten gaan.  Vooral afgelopen week hebben we heel wat uitstapjes gemaakt. Samen met oma en opa naar Brugge (een hele dag), met zijn marraintje gaan lunchen, naar de kerstmarkt,  op familiefeest, op bezoek met oudejaar. .. en hij was telkens zo flink. Je hoorde hem niet. Hij keek vrolijk rond tot hij wat moe was en toen deed hij flink een dutje. Wat een gemakkelijke baby is Walter toch!

 Tegenwoordig begint walter ook te lachen vanaf hij me ziet, gewoon een lach van herkenning en dat is zo zalig. Walter kan me nu echt zo vol verwondering aankijken. Alsof hij met zijn oogjes en lach zegt 'wat zie ik je toch graag mama!'. Ik smelt dan helemaal!

Moeilijkste moment van de week : zoals ik hierboven al vermeldde heeft Walter een sprongetje gemaakt. Op zo een moment is hij meer huilerig  ten moeilijker te troosten. Die dagen leek het wel alsof ik enkel maar rondliep met hem in de draagzak.  Vooral kerstdag was moeilijk. Zo moe en niet kunnen slapen. En maar rondwandelen met hem. Op zo een moment lijkt het alsof daar geen einde aan komt. Gelukkig is hij enkele dagen later terug helemaal vrolijk!

Meest emo moment van de week :

Wat kan Walter allemaal : een sprongetje verder en Walter kan weer nieuwe dingen.  Hij lacht veel duidelijker. Als hij huilt zijn er nu echte tranen.  Hij kan zich supergoed optrekken als hij op zijn buikje ligt en hij kan al lang op zijn voeten steunen. Hij is ook zijn handjes aan het ontdekken en steekt ze maar al te graag in zijn mondje (jammer genoeg krijgt hij zijn 2 vuistjes er niet samen in). Hij trappelt met zijn beentjes en zwaait met zijn armpjes.

Slaap: hip hip hoera voor Walter,  hij heeft een eerste nacht doorgeslapen! Hij heeft de dag na nieuwjaar geslapen van 22u tot 5u! Ik verschoot mezelf een hoedje! Echt raar als je dan op je horloge kijkt,  alsof dit niet kan kloppen. Aan de stuwing in je borsten weet je dan weer dat dit wel zeker klopt! De hele dag voelde ik de stuwing verder.  Op logement bij men ouders had ik walter mee bij mij in bed genomen vermits het reisbedje echt nog wel te groot is voor mijn kleine Walter. Dit is me echter zo goed bevallen dat hij sindsdien ook thuis bij me in bed slaapt. Ik weet het,  k&g en vele opvoedboeken raden dit af, maar ik denk dat je vooral moet doen waar je je goed bij voelt. En hier voel ik me goed bij.  Walter ligt dicht bij me zodat ik hem vlug kan geruststellen als er iets is. Hij ligt wel ver genoeg zodat hij zijn eigen plekje heeft.  Hij ligt veilig tussen de driehoekies in een slaapzak en zonder deken. Het is naast gezellig vooral ook heel praktisch. Hij is meteen bij me als hij honger heeft. Ik doe ondertussen ook geen licht meer aan tijdens een nachtvoeding, enkel zijn sterretjes (een nachtlampje dat sterretjes op het plafond projecteert). Hij eet dus onder een sterrenhemel.

Walter's eerste keer:  Walter heeft zijn eerste kunstwerk gemaakt. Voor zijn meter en peter hebben we samen met zijn handjes en voetjes in de verf gezeten. Ik had op pinterest zo een leuk ideetje gevonden, maar gemakkelijk was anders. Het voetje was simpel. Hop in de verf en nadien op het doek. Maar toen kwam het handje, dat Walter meteen toekneep vanaf de verf erop zat. Gelukkig hielp de oma ook mee en kon ze dat kleine handje terug lospeuteren. Walter heeft wel nog een hele week met bruine verf onder zijn nageltjes gelopen.

Het waren ook de eerste feestdagen met Walter, eerste kerst en eerste nieuwjaar. Maar zoals ik al zei zijn de feestdagen niet zo gemakkelijk met een baby. Ik kijk al wel uit naar volgend jaar als hij dit alles wat meer bewust zal meemaken!

Activiteiten: we zijn veel buiten geweest afgelopen week. Verder proberen we zoveel mogelijk routine in de dag te krijgen door een vaste structuur aan te houden : eten, samen spelen, alleen spelen,  slapen, eten. .. enz...