Baby laat zich niet forceren...

Er is nog geen baby... ondanks dat we echt al wel geprobeerd hebben om hem te laten komen. Maar baby laat zich niet forceren, en misschien maar goed ook. Laat hem zelf maar beslissen wanneer hij er klaar voor is, voorlopig zit hij blijkbaar nog comfortabel.

Eens je overtijd loopt moet je om de 2 dagen aan de monitor gaan liggen. Vol verwachting ga je naar de kliniek, in de hoop dat men daar zegt dat je echt al wel vorderingen maakt, dat er al contracties zijn, of opening (hét magische woordje waarop iedere hoogzwangere vrouw wacht). Dat er toch al iets is, een teken dat het nu niet lang meer zal duren. Helaas word ik telkens weer teleurgesteld. Baby stelt het prima, dus wat dat betreft ben ik superblij. Zijn hartslag is heel goed, hij is nog heel actief en alert dus goede punten voor de kleine pruts. Mijn lijf daarentegen blijft wat achter. Afgelopen week heeft de gyn eens 'een duwtje gegeven', zoals hij dat zegt, eens strippen dus. Maar helaas heeft dit niets opgebracht. De volgende controle (3 dagen overtijd), stelde de gyn voor om eens te proberen met een pilletje op te steken. Dit is nog niet echt inleiden, maar wel proberen om een krachtig duwtje te geven, in de hoop dat de weeën zo op gang komen.

Donderdagnacht, net na 12 uur moest ik dus binnenkomen in de kliniek. Net na 12u vermits je anders al één nacht van die 4 nachten dat je mag blijven, kwijtspeelt. Nadeel is wel dat je voordien niet echt kan slapen, want je weet dat je om middernacht naar de kliniek gaat om je baby'tje te gaan kopen. Het was best wel een raar gevoel, die donderdagmiddag.
'Morgen rond deze tijd is hij er' ging er constant door me heen. Het valiesje werd nog eens nagekeken, en de laatste dingen bijgevuld. De vriendinnen stonden paraat. Net na middernacht kwam de ene vriendin me ophalen, en ik keek nog eens goed rond in huis, want dat doe je vlak voor je naar de kliniek vertrekt. Nog eens goed rondkijken met de gedachte 'volgende keer als ik hier ben, dan heb ik mijn zoontje bij'. 

In de kliniek aangekomen werd ik eerst inwendig onderzocht door de vriendelijke vroedvrouw, en vervolgens stak ze dat eerste pilletje op. Nadat ik nog een half uurtje aan de monitor had gelegen kreeg ik de raad om nog wat te proberen slapen.  Maar slapen zit er niet echt meer in op zo een moment. Je bent veel te gespannen om echt in een diepe slaap te geraken. Ik was ook, nog meer dan anders, gefixeerd op ieder klein ding dat ik voelde, in de hoop dat het nu toch in gang zou schieten.  Helaas voelde ik nog niet zoveel. Om 4u30 werd er nog eens onderzocht en een tweede pilletje opgestoken, gevolgd door nog een half uurtje monitor. Ondertussen was ook de andere vriendin enthousiast toegekomen, gewapend met koffie en cake. Slapen zat er echter niet meer in,  er kwamen ook veel krampen op, een effect van de pilletjes. Het stemde ons toch een beetje hoopvol dat alles op gang ging komen en dat ik die dag mijn zoontje zou kunnen verwelkomen.

's Ochtends kreeg ik nog een onderzoekje en toen bleek dat de pilletjes echter nog niet gewerkt hadden, de baarmoederhals was nog steeds te lang om echt in arbeid te geraken. De krampen en contracties die ik voelde, werkten niet op mijn lichaam. Men besloot alvast een lavementje te steken, zodat als de gyn kwam men meteen verder kon met de volgende stap, een infuus of een balonnetje.  Het lavement had echter weinig zin, ik eet namelijk nog amper iets door het brandend maagzuur.  Rond 8u30 kwam de gyn me zelf nog eens onderzoeken, en het was al vlug duidelijk dat het allemaal niets had opgebracht. Het had zelfs geen zin om een volgende stap te nemen, want mijn lichaam was blijkbaar echt nog niet klaar.  Ik werd dus terug naar huis gestuurd.

Van de vriendelijke vroedvrouwen (iedereen op materniteit is echt superlief en vriendelijk) kreeg ik nog een ontbijtje en dan was het terug omkleden, valiesje terug inpakken en naar huis. Helaas verdwenen de krampen niet op het moment dat men zei dat ik terug naar huis moest. Ik voelde me steeds slechter voelen. Mijn benen waren precies van elastiek, en heel mijn lichaam voelde brak aan. Een nachtje doorsteken, terwijl je 9 maanden zwanger bent, in combinatie met krampen en contracties, maakt dat je je echt een wrak voelt.  Thuisgekomen kroop ik meteen in bed, alhoewel ik niet echt diep kon slapen, daarvoor had ik teveel last van die contracties en harde buiken. Dan maar eens een bad proberen, maar de hele dag bleef het zowat hetzelfde.  En nog zo een 'leuke' bijkomstigheid was dat dat lavementje van 's ochtends, de hele dag bleef doorwerken. Oh, wat was het een leuke dag!  Er waren nu twee mogelijkheden; ofwel zouden de weeën toch sterker worden en schoot alles toch nog in gang, ofwel zou het allemaal stilvallen. Tegen de avond bleek dat het inderdaad allemaal was stilgevallen. Dan maar proberen om te slapen, zodat ik toch terug energie kon opdoen, want dit is toch zo belangrijk bij een bevalling.

Ondertussen zijn we een zeer goede nacht verder. Ik heb echt klokje rond geslapen, en ben opgestaan met voldoende energie en een positief gevoel. Dat was gisteren ook even weg. Het heeft iets triest om terug thuis te staan met je valiesje, en zonder baby. Het werkt ontmoedigend. Maar ondertussen heb ik terug moed, hij kan niet eeuwig blijven zitten, dus zolang zal het nu niet meer duren. Ik mocht vanmorgen nog eens aan de monitor en baby stelt het nog altijd super goed, dus ik moet me wat dat betreft geen zorgen maken. Nog een beetje geduld....

Zwanger - week 40

Hoever ben ik?

Hoeveel kilo bijgekomen?

Zwangerschapskledij?

Slaap?

Beste moment van de week:

Beweging:


Goestingskes:

Dingen die moeilijk zijn door buik:

Kwaaltjes:

Humeur?:

Kijk uit naar:

Shopping?:

Nestdrang?:

Wat is er al geregeld? :

Voorbereiding bevalling:

De laatste loodjes

'Geniet nog' zegt iedereen als ik laat vallen dat ik het nu wel beu ben. Laat me je wat vertellen; de laatste week zwangerschap, daar is nog weinig genieten aan.
Ja, ik voel nog steeds de stampjes, het leven, in mijn buik. Maar die stampjes zijn ondertussen meer een directe aanval op mijn ribben  geworden. En ik ben er vrij zeker van dat de baby mijn blaas gebruikt als stressbal waarin hij met beide handjes vrolijk kneedt.

De buik is ondertussen zo groot geworden  dat hij eigenlijk ook niet meer mooi is. Vergeet het maar om nog elegant voor de dag te komen, wat je op dit moment ook aandoet, je ziet er gewoon enorm uit. De waggelgang met bijhorend gepuf en de wallen onder je ogen door gebrek aan goede slaap, helpen hIer natuurlijk ook niet aan. Niet dat veel mensen je nog zien, want echt buitenkomen zit er ook niet meer in. Ja natuurlijk eens een boodschap hier en daar maar na een uurtje ben je zo uitgeput dat je maar liever terug naar huis gaat. Dit komt ook door die enorme buik. Ja, op het einde is deze enorm. Zo zwaar dat je het gevoel hebt, dat als je hem niet niet ondersteunt,  je wel eens naar voren zou kunnen vallen.  Je rug doet zeer van dit gewicht constant te moeten dragen en er is gewoon geen enkele positie waarin je nog gemakkelijk zit. DoorDat de buik op het einde precies nog een groeispurtje maakt, jeukt hij ook verschrikkelijk en krijg je, ondanks het vele smeren, toch nog striemen. Verder spant die buik ook vaak op, de zogenaamde harde buiken, die je voorbereiden op de bevalling.  Op het einde lijkt het wel alsof die buik constant hard staat, alsof je een baksteen meedraagt die al je bewegingen bemoeilijkt. AL JE BEWEGINGEN!  Uit bed komen is een hele workout. Nog niet zo erg moest je dit gewook 's ochtends moeten doen.  Maar dankzij die blaas die baby als stootkussen gebruikt, moet je 's nachts zowat om de 2 uur gaan plassen.

En zo komen we bij de slaap.  Goed slapen tijdens de laatste week zwangerschap zit er gewoon niet in. Het brandend maagzuur heeft ondertussen nieuwe hoogtes bereikt. Slechts een uurtje na het eten voelt het aan alsof je slokdarm in brand staat, en geen pilletje of slokje gaviscon dat nog echt helpt. Je zit dan kaarsrecht in bed, naar lucht te happen en wat water te drinken om te proberen 'blussen'. Waardoor je natuurlijk een uurtje later weer naar toilet moet. Na een 3-tal uur verdwijnt dit gevoel en kan je terug vrij ademhalen en hoef je niet meer in een perfecte hoek va' 90 °te zitten. Helaas maakt het brandend maagzuur dan plaats voor een gigantisch hongergevoel!

En dan is er nog je gemoedstoestand.  De fysieke ongemakken maken dat je bijna immobiel bent geworden. Uitstapje zitten er niet meer in want je durft ook niet te ver van huis gaan, je weet nooit dat het zou beginnen... En dat zorgt voor pure verveling.  Tijd genoeg ook om na te denken over die bevalling die nu echt wel voor de deur staat. Nog een laatste horde die je moet nemen alvorens je EINDELIJK je baby in je armen kan sluiten en hem kan knuffelen.  En op dit moment heb ik echt zoiets van 'laten we dit dan maar meteen achter de rug hebben, dan zijn we er vanaf en kan het genieten terug beginnen.' Misschien daarom dat die laatste week zo afzien is, zodat vrouwen beginnen uit te kijken naar de bevalling. Iedere avond kruip ik vol verlangen  in bed, in de hoop dat het die nacht zal beginnen. En iedere keer word ik teleurgesteld weer wakker. Teleurgesteld dat het nog helemaal geen ochtend is, en dat het ook nog helemaal niet begonnen is, ondanks de pijn die je maar al te vaak al voelt.

Dus om even samen te vatten.. Nee,  genieten zit er niet meer in. Ik was supergraag zwanger maar genoeg is genoeg. Nu wil ik gewoon mijn baby, en liever vandaag dan morgen. Waar blijft die kleine schat?

Zwanger! - Week 39

Als ik vroeger een hoogzwangere vrouw hoorde klagen dat het nu wel genoeg geweest was, dat het tijd was dat de baby zou komen of dat men het beu was van nog een dag langer zwanger rond te lopen, dan dacht ik altijd dat men overdreef. Het is toch zalig om zwanger te zijn?  Ik was altijd al overtuigd dat ik graag zwanger zou zijn en ik heb er ook echt van genoten, mede dankzij het feit dat ik bijna geen last heb gehad van kwaaltjes. Toch overvalt me nu ook vaak de gedachte dat het wel genoeg geweest is. Ik geniet nog steeds, maar het verlangen om mijn zoontje bij me te hebben is gewoon veel groter. En het is zo een enorm raar gevoel om te weten dat het ieder moment in gang kan schieten en dat je dus echt niet op voorhand weet wanneer dit zal zijn.

Hoever ben ik?: 39 weken of 273 dagen, nog 1 week of 7 dagen te gaan.  En hier zit ik dan... te wachten. Ik heb misschien teveel belang gehecht aan wat iedereen zei, dat ik vroeger zou bevallen. En zoals ik me nu voel zit dat er precies niet in. Dan maar terug naar mijn oorspronkelijk gedacht... dat hij precies zal komen op de dag dat hij is uitgerekend, volgende week dus.




Hoeveel kilo's bijgekomen?: Ik weeg een kleine 65 kilo nu, er is dus ongeveer 10 kilo bij sinds de start. Gelukkig heb ik nog geen last van vochtophouding, mijn benen of voeten zijn dus nog niet opgezwollen. Blijkbaar merk je al wel wat meer aan mijn gezicht dat ik zwanger ben. De buik staat nog altijd op 104 cm, dus echt groter is hij niet geworden. Toch voelt dit wel zo aan, of toch dat hij zwaarder is geworden, en dat kan uiteraard wel kloppen want de baby verzwaart ook elke dag. Ik moet de buik soms letterlijk een beetje opheffen of ondersteunen. En ja... helaas zijn er deze week de eerste striemen gekomen... Daarvoor moet je in de laatste weken terechtkomen!  Ik heb nochtans iedere dag gesmeerd.  Ik had de striemen nog niet gezien, vermits deze zich onderaan de buik bevinden en mijn zicht daar is geblokkeerd. Ik merkte echter dat ik vrij veel jeuk had onderaan mijn buik en wou toch weten of ik daar misschien een uitslag of zo had. Na wat gekronkel voor de spiegel, waarbij ik nog steeds niets zag heb ik dan maar een foto genomen van de onderkant van mijn buik (een buikfie), en daarop zag ik ze dan... die eerste striemen. Ondertussen smeer ik meerdere keren per dag in de hoop dat er geen bijkomen. De jeuk is alleszins al wel verminderd.






Zwangerschapskledij?: Ik verlang nu wel naar mijn gewone kledij. Het wordt iedere dag moeilijker om iets moois te vinden om te dragen. Ik spendeer dagelijks heel wat tijd in mijn dressing op zoek naar een combinatie die er toch nog redelijk uitziet en die toch gemakkelijk zit.





Slaap: Ik slaap nog steeds niet zo goed 's nachts. Gelukkig kon ik afgelopen week de gemiste uren inhalen overdag met middagdutjes. Toch zijn er veel dagen dat ik al om 4u wakker ben en de slaap niet meer kan vatten. Er was zelfs 1 dag deze week dat ik om 6u al mijn koffie aan het drinken was in bad nadat ik het had opgegeven van de slaap terug te proberen vatten. Ik voelde me de hele dag wel maar half, maar gelukkig stond er ook niet echt veel op het programma. Na zo enkele dagen onderbroken slaap volgt er dan wel een nacht waarop ik volledig doorslaap. Dan ben je 's ochtends verrast dat je niet wakker hebt gelegen en je volledig uitgerust voelt.



Beste moment van de week: over het algemeen was het een zeer rustige week. Vermits ik mijn zwangerschapsverlof gestart ben, heb ik tijd om zeer op het gemak te leven, met de nodige dutjes erbij. Toch heb ik me nog niet verveeld. Ik wou namelijk eerst nog een aantal dingen in orde brengen, en heb zo iedere dag een klein to do-lijstje afgewerkt.  Dit geeft me ook een geruster gevoel, alles staat werkelijk klaar.  De rust vooral deed me echter enorm deugd, zoveel zelfs dat ik zo goed als geen last meer heb van kwaaltjes of ongemakjes. Met als gevolg dat de baby natuurlijk goed op zijn gemak zit nu en geen haast heeft om zijn intrede te doen. En het verlangen wordt iedere dag groter natuurlijk. Ik hoop echt dat ik geen blog van 'Week 40' meer zal kunnen schrijven...


Wat ook wel een mooi moment was deze week, was een serenade gebracht door 2 fifties-dames. Het park, dat zich vlakbij mijn huis bevindt, is helemaal vernieuwd en dit weekend was er feestelijke opening. Zo waren er ook 2 zingende dames die liedjes op maat brachten. En voor mij en de bolle buik hadden ze een prachtig, emotioneel en grappig liedje op de tonen van 'que sera, sera'.  Er is toch 1 zinnetje dat nog steeds door mijn hoofd speelt....
'Ja, het zal er vlug zijn, bereid je maar voor op de pijn...'

Beweging ?: Hij is nog steeds vrij beweeglijk, ook al had men gezegd dat je op het einde minder beweging voelt.





goestingskes?: niets speciaals






Iets wat me misselijk maakt?: niets





Dingen die moeilijk zijn door buik: alles





Kwaaltjes?: nog steeds brandend maagzuur. En verder voelt de buik gewoon enorm zwaar aan en voel ik dat uiteraard ook een beetje in mijn rug.






Humeur?: ik begin ongeduldig te worden. Wanneer zal hij er zijn? Had ik maar een datum om naar af te tellen!




Kijk uit naar: buiten naar de geboorte zelf, kijk ik nu vooral uit naar mijn volgende afspraak bij de gyn, waar ik hopelijk al te horen krijg dat ik wat ontsluiting heb.





Shopping?: tijdens een slapeloze nacht heb ik nog wat body'tjes besteld. Ik heb er namelijk geen met lange mouwen en zou toch niet willen dat die kleine pruts koud heeft.





Nestdrang?: ik begin de dag toch telkens met eerst te zorgen dat mijn huisje er piccobello bijligt. Eens stofzuigen, stof afdoen of dweilen en dan ben ik weer gerust.





Wat is er al geregeld?: De postzegels zijn geplakt op de enveloppen die verstuurd zullen moeten worden. Ik heb ook al  het badje naar beneden gehaald en grondig gepoetst. Nadien heb ik eens geoefend hoe ik dat 'badje geven' het beste aanpak. Waar in mijn badkamer zet ik dat badje best? Hoe vul ik dat en laat ik het weer leeg? Hoe warm voelt 37°C juist aan?  Ik ben eigenlijk blij dat ik dit al eens gedaan heb en dit niet moet uitzoeken de eerste dag dat ik thuis ben met hem.
Ik heb deze week dan ook eens tijd gemaakt om uitgebreid boodschappen te doen. Zo uitgebreid dat ik de volgende weken niet meer naar buiten moet om voorraad aan te vullen.  Via dreambaby kreeg ik ook verschillende producten gratis, en deze heb ik ook allemaal besteld.
En dan heb ik me ook nog een dagje achter mijn naaimachine gezet en heb ik een dekentje en een kwijlslabbetje gemaakt.





Voorbereiding bevalling: de laatste les 'actief bevallen' zit erop. Ik ben dus 'afgestudeerd' en klaar om te bevallen :-). De laatste les was nog heel interessant want deze ging over de kraamtijd. Hoe een doorsnee dag met een pasgeborene eruit ziet en hoe die eerste week verloopt. Ik was de hele tijd aan het denken 'binnen een paar dagen/weken is dit gewoon echt'. Het voelt nog steeds onwerkelijk.  Ook het feit dat iedere dag mijn weeën kunnen beginnen of mijn water kan breken, voelt enorm onecht aan.

zwanger! - week 38

Het einde is in zicht en ik ben gestopt met werken.  Oorspronkelijk had ik graag tot aan mijn 39 weken gewerkt, maar 38 is ook mooi hè.  En ik voelde gewoon aan alles dat het tijd was om te stoppen. Lichamelijk wordt het uiteraard steeds zwaarder en  doordat ik zo slecht slaap ben ik echt wel moe. Niet zo ideaal om aan de bevalling en het leven met een baby te beginnen. Mijn plan is om nu de komende tijd, tot hij er is, zoveel mogelijk te rusten en dutjes te doen. Maar ook mentaal voelde ik dat het tijd was om te stoppen. Ik wil mijn zwangerschap bewust kunnen afsluiten en me voorbereiden op de komst van die kleine pruts. Ik wil ook nog echt genieten van wat de laatste dagen zwangerschap kunnen zijn. Van dat leven in de buik dat toch zo speciaal is.

De komende week (of weken) zal ik dus veel rusten maar ook echt proberen te genieten en zo ontspannen de bevalling tegemoet gaan.


Hoever ben ik?: 38 weken of 266 dagen. Nog 2 weken of 14 dagen te gaan.



Hoeveel kilo's bijgekomen?: deze zijn nog steeds vrij stabiel. Ik sta nu op 64 kilo, ongeveer 10 kilo meer dan mijn startgewicht. De buikomtrek staat op 104 cm.




Zwangerschapskledij?: het wordt terug meer en meer zoeken wat ik kan aandoen.  Jeans, ja zelfs de zwangerschapsjans zijn op het einde ook niet meer comfortabel.  Ze spannen teveel en bezorgen een oncomfortabel gevoel. Kleedjes zijn dan weer niet zo ideaal vermits het ondertussen wel een pak kouder is geworden. Eigenlijk heb ik gewoon zin om de hele tijd in legging rond te lopen, maar dat is wat moeilijk op het werk hè.  Komende week zal wat anders zijn...



Slaap: het is nu 6 uur en ik ben mijn blog aan het schrijven,  dat zegt genoeg denk ik. Zo goed als iedere nacht word ik wakker rond 4u of 5u en het lukt me dan niet om meteen terug te slapen. Ik moet dan naar toilet, heb honger, maagzuur of zit gewoon met een vraag die onmiddellijk gegoogled moet worden. Tegen de ochtend val ik dan weer in slaap maar dan is die wekker er weer natuurlijk.  Ik ben wel productief 's nachts,  zo heb ik afgelopen  week een douchestang gekocht, die ondertussen al geleverd en geïnstalleerd is. Ik vond namelijk dat mijn oude douchestang zijn beste tijd had gehad. Zalig toch dat je dit gewoon midden in de nacht zomaar kan kopen! In het weekend heb ik geprobeerd om wat slaap in te halen maar het leek me precies niet goed te lukken... Gelukkig ben ik nu gewoon thuis en kan ik slapen wanneer ik wil. Mijn bioritme zal wel helemaal overhoop liggen, maar dat zal het ook zijn als de baby er is, dus daar maak ik me geen zorgen in.

Beste moment van de week: het is niet echt 1 moment, maar het supporteren en meeleven van zoveel mensen doet me echt deugd! Soms twijfel ik eens of ik dit wel goed zal doen, of ik wel een goede mama zal zijn en dan doet het deugd als je eens van iemand hoort 'je gaat dat goed doen'. De familie leeft al mee vanaf het hele begin en zijn nu ook vol verlangen aan het uitkijken naar zijn komst. Ze helpen me op alle mogelijke manieren. Maar ook daarbuiten zijn er veel mensen die de laatste week eens bellen of een berichtje sturen om te vragen hoe het gaat en me alvast veel succes wensen. Ook hieraan merk je dat de laatste dagen/weken zich aandienen.

Beweging ?: De stampjes hebben meer en meer plaats gemaakt voor harde buiken. Dan lijkt het wel alsof je baby zich helemaal opspat in je buik. Pijnlijk is dat niet, maar wel vrij ongemakkelijk.



goestingskes?: niets speciaals




Iets wat me misselijk maakt?: ook niets




Dingen die moeilijk zijn door buik: slapen, rechtstaan, bukken, rondwandelen, iets opheffen... De buik zit voor alles wel in de weg. Toch geniet ik van die buik want mijn grootste schat zit erin!



Kwaaltjes?: het meest ambetante op dit moment is de verstoorde nachtrust,  deels te wijten aan dat maagzuur dat echt niet leuk is en met momenten echt doet afzien. Verder ben ik ook soms plots buiten adem en daarvoor moet ik niet speciaal een lichamelijke inspanning doen. Maar ineens heb je geen adem meer en zit je daar echt te hijgen. Vooral ambetant als je in een gesprek zit.





Humeur?: mijn humeur is ondanks de vermoeidheid goed.  Maar soms voelde ik me echt wel uitgeput dus dan zat er weinig leven in me.


Kijk uit naar: mijn bevallingsverlof. Gewoon relaxen en echt bewust kunnen genieten van de zwangerschap vooraleer mijn boeleke er is.




Shopping?: voor de baby heb ik niks meer gekocht, ik zou trouwens niet weten wat ik hiervoor nog kan nodig hebben. Ik heb wel wat gemaakt. Op de opendeurdag van de bibliotheek was er een workshop naaien en daar heb ik een pampertasje en een kwijlslabbetje gemaakt. Deze week zou ik er zo nog wel een paar durven maken...




Nestdrang?: ik was afgelopen week wat te moe om toe te geven aan enige vorm van nestdrang. Zondag bv ging het van mijn bed naar de zetel naar bad. En dat een paar keer na elkaar. Voor meer was er absoluut geen fut!




Wat is er al geregeld?: in principe staat alles klaar, dus hoeft er niets meer geregeld te worden. Ik heb wel constant mijn boekje bij me waarop ik dingen  noteer waar ik aan denk. Ik maak ook lijstjes van alles wat er moet gebeuren na de bevalling.



Voorbereiding bevalling: deze week heb ik me niet echt actief voorbereid op de bevalling. Ik was gewoon te moe. Ik ben wel nog eens naar de gyn geweest voor controle. Alles nog steeds in orde en baby weegt al 3,3 kilo! Wel jammer, maar ik heb blijkbaar die streptokokken bacterie dus ik zal antibiotica moeten krijgen tijdens de bevalling.  Mijn wens om niet aan een infuus te hangen zal dus niet lukken. De gyn liet me ook al verstaan dat er hoogstwaarschijnlijk een knip zal nodig zijn,  kwestie dat ik me daar ook al op kan voorbereiden.  Alhoewel ik dat misschien liever niet op voorhand had geweten...

Zwanger! - Week 37

Hoever ben ik?: 37 weken of 259 dagen, nog 3 weken of 21 dagen te gaan, 37 weken is trouwens een nieuwe mijlpaal in de zwangerschap. Vanaf nu is je baby in principe 'voldragen'. Dit  betekent dat alle orgaantjes in orde zijn en moest hij nu komen wordt dit niet meer beschouwd als een 'vroeggeboorte'. Baby's worden in principe geboren tussen de 37 en 42 weken. Vanaf nu kan hij dus inderdaad alle dagen komen. Dat is best een raar gevoel, vooral omdat je je zo vastpint op die vermoedelijke bevallingsdatum, en nu moet je er ineens rekening mee houden dat het alle dagen kan. 


Dit doet me toch even volgende bedenking maken... Als je vanaf 37 weken alle dagen kan bevallen, waarom moeten we in België dan werken tot aan 39 weken? En ja, ik weet het, je mag aan je 34 weken al in bevallingsverlof gaan... maar dan ben je die weken wel kwijt nadien. En 14 weken nadien is ook niet zo superveel!  Dus als je zoveel mogelijk tijd met je boeleke wil, ben je zowat verplicht om door te bijten en te blijven werken tot aan je 39 weken.  Nu, ik doe mijn werk graag, zeer graag, ik zit daar totaal niet tegen mijn goesting of zo en zal zelfs mijn werk missen als ik nadien zo lang thuis ben. Het is dus niet dat ik gewoon graag 'verlof' wil hebben. Maar ik voel gewoon lichamelijk dat ik meer rust zou nodig hebben. Vannacht had ik bv weer een slechte nacht, waardoor ik nu moe ben en best een middagdutje zou doen. Vorige week ging de werkweek 'ok', ik heb me er goed door gesparteld, maar tegen vrijdag voelde ik de vermoeidheid op me vallen. Gelukkig heb ik hier op voorhand wel wat rekening mee gehouden en heb deze week nog een recup-dag ingepland waardoor mijn werkweek maar 4 dagen telt.  Het is nu gewoon ook afwegen wat het belangrijkste is, luisteren naar je lichaam, want oververmoeid aan je bevalling beginnen is ook niet goed voor mij of de baby. Tenslotte beginnen de onderbroken nachten en vermoeidheid pas echt eens hij geboren is. Ik wil hier zo uitgerust mogelijk aan beginnen. En langs de andere kant wil ik geen dag met hem missen nadien omdat ik vroeger ben gestopt met werken.  Zeker omdat ik borstvoeding wil geven, en liefst zo lang mogelijk. Maar eens ik terug aan het werk ben zal ik zowiezo moeten stoppen of tenminste toch afbouwen, dus hoe langer ik nu werk hoe langer ik borstvoeding zal kunnen geven. Dan wens je dat je in Nederland woont en verplicht moet stoppen aan 36 weken zonder tijd nadien te verliezen. Of nog beter... in Zweden, waar je een jaar thuis bent na je bevalling!


Had ik maar een glazen bol waarin ik kon zien exact wanneer mijn klein mannetje zijn intrede zal doen. Dan kon ik gewoon een week voordien stoppen met werken en uitrusten. Maar helaas... Tussen 37 en 42 weken is het 'iedere dag mogelijk', en dat zijn wel 5 lange weken zo!





Hoeveel kilo's bijgekomen?: De steller staat nu op 64,2 kilo. De cm's staan ondertussen op 104 cm, dus de buik en bijgevolg ook baby, zijn wel nog gegroeid.






Zwangerschapskledij?: Mijn borstvoedingskledij is toegekomen! Vorige week had ik nog een bestelling geplaatst hiervoor, en deze week was het dus vol verlangen uitkijken naar de komst van al die pakjes. Zo heb ik nu 1 'borstvoedings-huispak', dat ik ook al in de kliniek kan dragen. En verder een blousje, een trui en een kleedje.





Slaap: ik mag zeker niet klagen, maar 'goed' kan ik het ook niet meer noemen. Veel te vaak word ik 's nachts wakker en geraak ik niet direct terug in slaap.





Beste moment van de week: de kine in het zwembad! Iedere eerste donderdag van de maand is de kine in het revalidatiebad, en dit doet echt deugd. Het water is ongeveer 32°C, dus lekker warm.





Beweging ?: Buiten de kine bij mij geen beweging. Ik ben bij het minste buiten adem. Zelfs gewoon als ik neerzit kan ik opeens buiten adem zijn. De baby stampt soms serieus door, vooral met zijn voetje tegen mijn ribben. Af én toe moet ik zo precies een voetje wat terug duwen.






goestingskes?: pannenkoeken en suikerbonen




Iets wat me misselijk maakt?: niks!




Dingen die moeilijk zijn door buik: wandelen wordt ook al moeilijker. Ik heb al die bekende waggel gang. ..



Kwaaltjes?: mijn grootste kwaaltje is nog altijd dat brandend maagzuur. Dat kan echt super ambetant zijn wat dat brandt echt. Je zit dan constant naar lucht te happen. Vooral ook s nachts heel ambetant want je wordt daar dus echt wakker van. Verder ben ik vlug buiten adem en vlugger moe. Maar dat is het dan ook zowat, dus eigenlijk valt dat nog best mee.





Humeur?: goed maar.... vlugger moe betekent ook minder geduld. Ik kan me dan soms opwinden in iets kleins. Verder ook veel veel emotioneler. Zo kreeg ik'deze week een hormoonaanval van jewelste in de proximus winkel. Mijn iphona had het vorige week namelijk begeven en ik had een nieuwe gsm gekocht, een Samsung deze keer. Bleek nu dat er redelijk wat fabricage fouten op zaten. Zo ging de batterij razendsnel naar beneden. En wat nog erger is... ik kon amper iemand bellen (moest tot wel 10 keer proberen eer hij verbinding maakte) en mensen konden mij al helemaal niet bereiken. Niet zo ideaal als je bijna 37 weken zwanger bent.  Ik legde dit dus uit bij proximus maar die man geloofde me precies niet. De batterij zou normaal zijn en hij had wel verbinding dus geen probleem toch? Ben ik daar beginnen huilen. Maar huilen.... niet normaal, ik verschoot van mezelf.  Al gauw kwamen er 2 verkopers bij waaronder een vrouw die toch wel leek te begrijpen dat een hoogzwangere vrouw bereikbaar moet zijn en ook zelf mensen moet kunnen bereiken. Nadat de norse man een standje kreeg, hielp men mij met 2 verkopers tegelijk verder. Toch kon ik blijkbaar niet stoppen met huilen. De tranen bleven maar komen terwijl ik constant 'sorry, maar ik kan niet stoppen' jammerde.

Kortom, het was best schaamtelijk. Eens terug op kantoor vroeg miin collega Hoe het bij proximus was. En je raadt het al.... De tranen waren er opnieuw!


Kijk uit naar: mijn afspraak met de gyn morgen. Ik ben zoooo benieuwd of ik al wat opening heb of zo... het is echt 1 van de spannendste afspraken sinds heel in het begin.



Shopping?: Niets meer gekocht voor de baby, maar wel een bedje voor de kat, zodat ze toch ook een plekje enkel en alleen voor haar heeft. En ook feliway spray, een verdamper die ervoor zou zorgen dat katten rustiger zijn. Dit ter voorbereiding van de stress die een baby toch zal teweeg brengen bij haar.




Nestdrang?: ik doe niets anders dan wassen. De ene was na de ander.  Verder ook nog eens grote kuis gedaan in de badkamer.




Wat is er al geregeld?: Ik kan nu eigenlijk wel zeggen dat alles klaar staat voor de baby. Alles staat in huis, valiesje staat klaar, doopsuiker en kaartjes klaar. Alleen ikzelf heb nog wat mentale voorbereiding en vooral ook wat Rust nodig vooraleer ik klaar ben.




Voorbereiding bevalling: afgelopen week leerden we persen in de les. Vooral de pershoudingen waren wel interessant om te zien. Verder hou ik ook een lijstje bij van mijn wensen voor tijdens de bevalling.  Zo kan ik alles op tijd bespreken.