Walter - week 7

Tijd maken om een blogje te schrijven is soms een hele opgave. Ongelooflijk hoe vlug een dag passeert en hoeveel je bezig bent met de verzorging van zo een kleintje. En het was uiteraard ook een drukke week waarin er veel op het programma stond.

Borstvoeding: de bv gaat nog steeds super!  Als het zo blijft gaan zie ik het echt zitten om dit vol te houden tot aan 6 maanden. Toch kreeg ik de raad om af en toe al eens af te kolven zodat ik eens een flesje kan geven. Zo kan Walter hieraan wennen, want als ik ga wachten tot ik overschakel zou ik wel eens met een 'flesweigeraar' kunnen zitten en dat is naar het schijnt helemaal geen pretje.  Zo gezegd, zo gedaan dus. Ik kan je al zeggen dat dit de eerste keer niet simpel was. Een hele middag ben ik daarmee bezig geweest!  Ik had op een rommelmarkt zo een handmatig afkolfapparaat gekocht, maar moest natuurlijk eerst nog zoeken hoe dit juist in elkaar gestoken moest worden. Waarom maken ze die spullen niet eenvoudiger? Na heel wat puzzelwerk zat dit dus in elkaar, klaar voor de volgende stap. Ik moest dit namelijk nog allemaal steriliseren, iets wat ik tot nu toe nog nooit moest doen. Een pot op het vuur en een vergiet erover kreeg ik als raad. Men heeft er wel vergeten bij te zeggen dat het water verdampt en dat je, voor je het weet, een lege pot op het vuur hebt staan...
Nadat alles (afkolfapparaat, flesje, speentje, bewaarpotje) gesteriliseerd was, kon ik eraan beginnen. Hop, machine aan de borst en pompen maar... Vermits ik een goede melkproductie heb was het niet zo moeilijk om melk te kolven. De toeschietreflex was er al vlug en de melk spoot er werkelijk uit. Helaas wel aan beide kanten... En vermits ik 2 handen nodig had om én dat machientje dicht tegen mijn borst te houden én ondertussen te pompen, was er geen hand meer vrij om die andere borst beetje tegen te houden in haar enthousiasme. Volop smossen dus...  Het andere probleem was dat de borstschild, het gedeelte dat op de borst gezet moest worden, net iets te groot is. Dit had 2 grote nadelen. Ten eerste werd het kolven zo nogal pijnlijk, en ten tweede liep de melk er ook langs onderen uit... Nog meer gesmos dus. Na een kwartiertje was mijn potje toch al redelijk vol. Ik had 80 cc gekolfd. Nu ja, ik denk dat ik het dubbele gekolfd had, maar slechts 80cc was in het potje terecht gekomen. Al de rest op mij. Ik hing werkelijk vol met plakkerige moedermelk. Wat een gedoe! Nu maar hopen dat Walter dit ging opdrinken vanuit het flesje! Gelukkig was dit geen probleem, mijn klein slokopje had dit op slechts 5 minuten op en heeft nadien nog een kwartier aan de borst verder gedronken... 
De eerste keer kolven was dus een hele bezigheid, maar oefening baart kunst zeggen ze dus ik zal hier gewoon nog wat meer mee bezig moeten zijn. Helaas vind ik nergens een nieuwe borstschild, eentje die wel past. Mijn afkolfapparaatje is namelijk het oude model en het is niet zo simpel om hiervan nog iets bij te bestellen. Ik zal dus een nieuw moeten aankopen. Ik heb ook al geïnformeerd om er eentje te huren (een electrische dan), maar viel achterover van de prijs... 44 € per maand + 28 € voor je startpakket en dan nog 88 € waarborg. En vermits ik nog 4 maanden bv te gaan heb komt dit zo wel duur uit. Ik zal dus gewoon een nieuwe handmatige kopen.  Wordt vervolgd...

Moeilijkste moment van de week: deze week moest ik met Walter terug naar de dokter voor zijn allergietestjes. De testjes op zich vielen goed mee, op zijn rugje werd er een klein prikje gegeven (mini-prikje, Walter bleef er kalm onder) en hier werd dan het product op gesmeerd. Zou die plek rood worden dan is dit een product waar Walter allergisch voor is, maar hij reageerde op niets. Nadien was er echter ook nog een bloedafname, en dit was gewoon vreselijk. Je moederhartje breekt! Ik had totaal geen idee hoe men bij een baby'tje bloed neemt en ik dacht gewoon hetzelfde als bij ons. Maar nee, dit is uit het handje en het bloed komt er druppeltje per druppeltje uit dus dit duurt eindeloos!  En maar huilen! En ik weende gewoon mee. Zo machteloos dat je je dan voelt. En zo schuldig dat je hem dit laat ondergaan.  Tot overmaat van ramp hadden ze niet genoeg bloed, dus was er nog een tweede bloedafname aan zijn ander handje nodig..
De resultaten zijn ondertussen binnen en Walter is niet allergisch. Mijn vermoeden van verborgen reflux werd echter wel bevestigd door de kinderarts. Hij krijgt nu Zantac hiertegen. Dit is een soort siroop die hij 2 keer per dag moet nemen, je moet dit met een spuitje in zijn mondje spuiten. Dat klinkt gemakkelijk, maar Zantac smaakt heel bitter, het heeft gewoon een vreselijke smaak, waardoor dit telkens opnieuw een gevecht is om hem dat te geven. Je moet dit zo diep mogelijk spuiten en dan zijn mondje toehouden zodat hij het inslikt. En maar wenen... een klagend weentje dat zegt 'waarom doe je mij dit aan?'  Het lijkt wel alsof je hem aan het martelen bent... Dan moet je verstand het gewoon overnemen, dat zegt dat 5 min slechte smaak beter is dan urenlang brandend maagzuur. Maar leuk is het niet...

Kilo's: Walter werd gewogen bij de kinderarts op 6w1d en woog toen 5,6 kilo. Dat gaat dus flink vooruit! Mijn kilo's staan nu op 54,2. Nog slechts 200 gram van mijn begingewicht!  Deze week ook voor de eerste keer naar de postnatale kine geweest, maar helaas was de kinesist net in verlof, dus geen oefeningen, enkel 'fitness' op de apparaten. Het was een beetje rommelig want er waren geen andere mama's en Walter had geen zin om in zijn maxi cosy te blijven zitten dus heb ik de meeste oefeningen gedaan met Walter in de draagzak. Walter zit trouwens supergraag in zijn draagzak, hele kilometers leg ik zo af! Niet moeilijk dat ik vlug terug op gewicht zit!

Mooiste moment van de week: deze week werd Walter gedoopt en dit was een prachtige dag! Walter droeg een mooi feestpakje en zag er zo feestelijk en knap uit!  De viering was heel mooi, intiem en gezellig en Walter deed het eigenlijk heel goed, een klein beetje gemor maar hij zette het niet op een luid wenen. Ook meter en peter, oma en opa en de andere genodigden waren feestelijk gekleed en vol liefde voor Walter. Na de viering gingen we naar een hoeve waarin we in een zaaltje apart een doopfeest hadden. Lekker eten, een gezellige omgeving, veel liefde en wat kerstsfeer. Meer was er niet nodig om er een hele mooie dag van te maken. Walter was superflink en liet zich door iedereen vertroetelen.

Meest emo moment van de week: Walter heeft voor het eerst echt gelachen! Wat zalig is dat! Je doet nadien werkelijk alles om terug nog eens een lachje te ontlokken. Zo mooi!

Wat kan Walter allemaal: Walter kan dus al lachen. Hij kan ook al reageren op de tv. Ik zet hem dan in zijn sitter en zet babytv op. Dit zijn heel kleurrijke programma's met leuke muziekjes en Walter vind dit echt leuk (voor zo een 20 minuten en dan moeten we weer uitkijken naar iets anders om hem te entertainen).

Slaap: wat doe je toch allemaal voor wat slaap... Sinds deze week probeer ik routine in Walter zijn dag te krijgen, en een vast slaapritueel voor de avond. Ik heb gemerkt dat het zo veel beter gaat met zijn slaap. Routine is belangrijk, zelfs voor een babytje van 7 weken!  Het badje heb ik verschoven naar de avond. De ene avond ga ik samen met hem in bad, de andere avond krijgt hij een oliebadje en wordt hij uitgebreid gewassen. Nadien nog lekker eten, een beetje knuffelen en dan hop naar bed. Ik leg hem nu 's avonds niet meer in zijn park, maar rechtstreeks in zijn wiegje boven. Zo slaapt hij een eerste blok van 5 uur en een tweede blok van 4 uur. Dit heeft hij toch al enkele dagen na elkaar gedaan en zo kan ik ook al wat slaap inhalen. Het gaat de goede weg uit, al is doorslapen nog een fictief gegeven bij ons.

Walter's eerste keer: eerste lachje, eerste echt goede nacht... het was een superweekje!

Activiteiten: we proberen dus wat routine in de dag te krijgen. Dat betekent concreet dat we opstaan om 7 uur, Walter ligt dan een half uurtje in zijn park terwijl ik het huis wakker maak (lichten, verwarming, rolluiken, poes eten geven, koffie zetten en al vlug wat ontbijten). Nadien maken we ons klaar, ik ga de douche in terwijl Walter in zijn sitter zit, en nadien kleden we Walter aan.  Vervolgens is hij nog even wakker tot aan de volgende voeding. Ik probeer hem dan 's ochtends toch 1,5 à 2 uur te laten slapen. Nadien weer eten, een beetje spelen en terug een grotere tuk (2 à 3 uur) in zijn park, of op stap gaan met mama. Weer eten, wat spelen en dan nog een kort tukje in de vooravond (een uurtje). Nog eens eten (in de vooravond geef ik hem om de 2 uur, zodat hij meer gegeten heeft alvorens de nacht aan te vangen), dan zijn badje en dan in bed. Ik merk echt dat hij deugd heeft van deze routine en dat hij ook veel kalmer is als hij vaste slaapmomenten heeft.

Walter - week 6

Het wordt altijd maar leuker! Toen Walter er pas was wou ik dat hij altijd dat pasgeborene zou hebben. Maar eigenlijk is het nu, na 6 weken, zoveel leuker! Nu is er namelijk interactie. Het gevoel dat je krijgt als je ziet dat hij reageert op je is gewoon zalig! Walter kan iedere dag nieuwe dingen en mijn borst zwelt dan van trots!

Die momenten maken de moeilijkere momenten,  die waarin je niet weet wat te doen om hem te troosten of te helpen, meer dan goed!

Borstvoeding: alles wat ik eet, eet Walter ook. Dit werd me afgelopen week nog maar eens heel duidelijk.  Walter heeft namelijk nog steeds krampjes en deze week was er ook een moment dat hij vol met rode vlekken stond. Na een bezoekje bij de kinderarts werd de mogelijkheid geopperd dat het koemelkallergie zou zijn. Dit wordt de komende week getest, maar ik kreeg alvast de raad om alle producten met koemelk te laten. Wat was me dat schrikken... ik had geen idee dat melk en melkpoeder in zoveel voedsel verwerkt zit.  Buiten melk, boter,  room en yoghurt moet ik dus ook chocolade,  ijs, dessertjes,  koekjes en zelfs heel wat beleg en brood laten.  Ik zit er echter niet mee in als dit mijn patatje van de krampjes afhelpt.  Ik ben me nu in ieder geval nog meer bewust van mijn eten en het feit dat ik alles doorgeef aan Walter. Vers en gezond eten dus!

Kilo's: Walter weegt nu 5,6 kilo! Wat gaat dit vlug!  Ik begin het wel te merken als ik hem ophef dat hij al een heel pak zwaarder is geworden.  IK sta nu op 54,7 kilo, er gaat nog steeds wat af maar heel wat trager nu.

Beste moment van de week : Walter heeft al een half lachje gegeven. Niet lang meer tot zijn eerste echte lachje dus. Het is ook onwerkelijk Hoe fier ik kan zijn op hem. Als ik zie hoe alert hij is en hoe hij al de mobiel volgt met zijn ogen dan ben ik echt fier!

Verder waren er ook enkele leuke dagen, zo kregen we bezoek van mijn collega en haar tweeling van 15 weken. Zo leuk om haar baby's te zien.  Dat is al een blik in de toekomst en die zag er goed uit! Het was ook toneelweek, de week waarin mijn toneelkring voorstellingen heeft. Helaas kon ik er deze week niet echt bij zijn maar we zijn wel naar de generale repetitie gaan kijken en op het zondagse etentje waren we ook present!

Moeilijkste moment van de week : deze week waren er enkele vrij zware nachten. Walter was om de 2 uur wakker om te eten en nadien had hij zo een last van krampjes dat het soms 2 uur duurde alvorens ik hem terug getroost had. Zo een nachtje hakt er wel in natuurlijk en dan mag ik echt nog niet klagen.

Meest emo moment van de week :maandag waren we op stap (om al wat kerstgeschenkjes te kopen) en plots zette Walter het op een huilen.  Vlug alles teruggezet in de winkel en vlug naar buiten. Ik dacht dat als ik maar even rondwandelde met hem hij wel vlug weer zou kalmeren. Maar helaas, zelfs na een half uur was mijn ventje nog steeds  onrustig.  Ik was niet ver van het werk van zijn marraintje dus besloot om daar eens binnen te wippen. Daar zagen we echter dat Walter vol rode plekken stond. We hebben dan maar de kinderarts gebeld en ik mocht onmiddellijk komen met Walter. Daar in de wachtkamer voelde ik me bezorgd en hoopte ik dat er maar niets ergs zou zijn. De dokter denkt dat Walter misschien  last heeft van een allergie,  misschien koemelkallergie.  De komende week zullen er allergietestjes gebeuren en tot dan laat ik al alle melk producten.

Wat kan Walter allemaal: we oefenen nog steeds iedere dag onze nekspieren.  Walter kan ondertussen al heel goed zijn hoofd opheffen. Ook kan hij al een beetje grijpen. Zo had hij deze week mijn haar al vast!

Slaap: Walter wordt meestal wakker rond 1u30 en vervolgens rond 4u. Helaas is het nadien heel moeilijk om hem terug in slaap te krijgen. Ik begin te vermoeden dat hij wel eens last kan hebben van verborgen reflux.  Ik hoorde hem duidelijk opgerispte melk terug inslikken.

Walter's eerste keer : Walter heeft voor het eerst in de draagzak gezeten en hij vindt het super! Ondertussen zijn we beiden grote fan!  Als hij onrustig is, kalmeert hij direct in de draagzak.  Op 5 min is hij in slaap!  En ik heb mijn handen vrij zodat ik iets kan doen.

Walter is ook voor het eerst mee naar toneel geweest en was super flink

Activiteiten : deze week was het toneelweek. We zijn naar de algemene repetitie gaan kijken en zijn mee gaan eten op het zondagse etentje. We hebben ook samen koekjes gebakken voor iedereen van toneel ( Walter in de draagzak).

Walter - week 5

De weken vliegen hier voorbij en iedere dag word ik meer en meer verliefd op mijn klein patatje. Het is waar wat ze zeggen... Ze worden iedere dag mooier! Ik betrap mezelf erop dat ik altijd maar zit te kijken naar hem, zelfs als hij gewoon slaapt, dan moet ik me ook echt inhouden om hem te laten liggen en slapen en hem niet vast te nemen en te knuffelen. Ik begin hem ook meer en beter te leren kennet en hoor het verschil tussen zijn verschillende huiltjes.  Heeft hij krampjes, honger of wil hij gewoon een knuffel... mama staat paraat!

Borstvoeding: dat is me toch wat hoor... je maakt echt vanalles mee. Deze week paar keer eten op verplaatsing gegeven. Zo heb ik hem gevoed in een paskotje,  in een eethuisje en zelfs op een bankje in het park tijdens een wandeling! Het is inderdaad gemakkelijk dat je zijn eten altijd bijhebt,  maar dan moet je nog op zoek naar een plek waar je met nog ietwat privacy eten kan geven. Verder heb ik nog steeds serieus lekkende borsten.  Drinkt hij liniks,  dan begint rechts automatisch te lekken en andersom.  Het is nu al zelfs zo dat mijn borsten beginnen te lekken als Walter huilt.

Gelukkig nog steeds geen last van kloven of andere ongemakken.  Dus voor ons werkt borstvoeding zeer goed. Ik heb wel veel meer honger dan vroeger,  gelukkig mag je met bv ook meer calorieën opnemen.

Kilo's: afgelopen donderdag werd Walter gewogen  bij k&g, hij weegt nu 5 kilo, hij is ook al serieus gegroeid en meet nu 57 cm! Walter is dus echt wel aan de grote kant, maar de verhouding gewicht/lengte is perfect! Weer goede punten dus een fiere mama!
Mijn kilo's blijven steken op 55. Vanaf volgende week start ik echter met de postnatale kine en dan zullen hopelijk die laatste paar kilootjes ook verdwijnen. Het zijn echter niet zozeer de kilo's die een probleem zijn als wel de buik. Mijn taille is echt nog niet wat het was.  Dit heb ik deze week wel gemerkt toen we gingen shoppen, op zoek naar een mooi en feestelijk kleedje voor zijn doop. Ik heb alles gepast in de winkel, maar vele Kleedjes kreeg ik gewoon niet dicht! Ik dacht toch echt dat ik al goed op gewicht was. Blijkt nu dat mijn taille en borst maat 40 heeft en al de rest maat 36. Dus ofwel was het te spannend aan de buik, ofwel te los aan de schouders of te lang. Gelukkig toch iets gevonden, een kleedje dat zowiezo los gedragen moet worden.

Beste moment van de week : de uitstap naar de winkel wad echt leuk. De ouders en de meter waren ook mee en het was echt een uitstapje. Walter was ook super flink dus dat was echt genieten!

Ik begin ook te merken dat Walter meer en meer begint te reageren. Ik verlang al zo naar zijn eerste lachje.

Moeilijkste moment van de week : nog steeds die krampjes,  je voelt je gewoon zo machteloos.  En tot hiertoe nog geen magische verbetering. We blijven verder zoeken,  alhoewel ik ook gewoon denk dat hij hier gewoon zal'moeten uitgroeien.

Meest emo moment : Walter is uit zijn kleren maat 56 gegroeid. Hij zit nu aan maat 62! Hoe is dat nu mogelijk dat mijn patatje nu al niet meer in die kleinste pakjes past?  Het was toch moeilijk om die kleertjes op te bergen.  Je kiest die op voorhand met zoveel zorg en liefde uit, en op slechts enkele weken mag je ze alweer opbergen om nooit meer te gebruiken...

Wat kan Walter allemaal : Walter kan al goed kijken. Deze week heb ik zijn park veranderd. De hemel is weg en er is nu een halve parkbekleding en een mobiel. Hij volgt echt de mobiel met zijn oogjes. Zo lief Hoe gefascineerd hij daardoor is! Bij k&g wisten ze ook te zeggen dat hij zijn hoofdje al flink kan opheffen, en ook met zijn voetjes kan hij zich al goed afzetten.

Slaap: helaas wordt zijn slaap vaak verstoord door krampjes. Waardoor mijn slaap ook verstoord wordt natuurlijk. Hoezeer ik ook probeer om tegen de avond toe een soort ritme te creëren,  de nachten zijn heel onregelmatig.  De eerste blok komt hij goed door, maar vanaf 1u volgen de voedingen zich vlugger op. Rond 5u heeft hij meestal krampjes en een hukluurtje.  Vaak vallen we dan tegen 7u terug in slaap samen (tegen dan ligt hij al bij mij in bed).

Walter's eerste keer: deze week niet echt iets wat hij nog niet gedaan heeft.

Activiteiten : het is ongelooflijk hoe vlug een dag voorbij vliegt! Tegen dat we allebei klaar zijn is het al bijna middag!  Veel kan je dus niet plannen op een dag.  Deze week stond echter wat in het teken van zijn doopviering.  Naast het uitkiezen van'mijn kleedje hebben we ook een gezellig zaaltje gevonden waar zijn feestje zal doorgaan. We zijn daar samen de menu gaan bespreken, en ik kijk er nu al enorm naar uit! Zijn misboekje is ook al af en doorgestuurd naar de pastoor ter goedkeuring. Verder hebben we ook de foto's van zijn fotoshoot uitgekozen en op mijn werk alles geregeld voor uitkering/kindergeneeskunde. We zijn ook naar k&g en naar de osteopathe geweest. Toch best een actieve week!

Walter week 4

Vier weekjes, bijna een maand en we beginnen echt zo wat onze draai te vinden samen. Van een vaste routine kan je nog niet spreken,  maar de dagen zien er niet meer zo hectisch uit als in het begin. We zien het zelfs zitten om zo nu en dan al een klein uitstapje te doen!



Borstvoeding: Walter had/heeft nog steeds last van krampjes, dus ben ik op zoek gegaan naar middeltjes om hem te helpen. Ik wou vooral de oorzaak vinden en ik denk (hoop) dat ik deze gevonden heb. Ik vermoedde dat ik wel eens hyperlactatie zou kunnen hebben, een teveel aan melk dus. Symptomen hiervan voor mij als mama zijn veel stuwing,  lekkende borsten (remember het paskot-incidentje) en enorme toeschietreflex. Check,  check en check.  Symptomen voor Walter zijn krampjes,  winderigheid, groene stoelgang. Doordat de melk er werkelijk uitstroomt verslikt hij zich vaak, waardoor hij ook naar lucht hapt. Dit verklaart de winderigheid.  En vermits er zoveel melk is,  slaagt hij er niet in om een borst volledig leeg te drinken. Hierdoor krijgt hij enkel de eerste suikerrijke melk binnen en niet de laatste volle melk, en deze laatste heeft hij nodig om alles goed te verteren.

Ik besloot om eens te overleggen met een lactatie deskundige en kreeg zo meteen 2 tips mee.  Ik moet Walter nu anders aanleggen, niet in de madonnahouding maar liggend met hem op mijn buik. Zo moet hij meer moeite doen en stroomt de melk minder snel. Verder moet ik ook blokvoeden,  wat erop neerkomt dat ik gedurende 4 uur dezelfde borst aanbied. Zo kan hij deze helemaal leegdrinken alvorens baar de volgende borst te gaan. Ik merk ondertussen toch al wel een verbetering, laten we hopen dat dit nu verder de goede kant zal opgaan, want je baby'tje zien vechten tegen de krampjes is echt niet leuk!


Kilo's: Ik sta nog steeds op 55 kilo, ik vermoed  dat die laatste kilo er wel zal afgaan eens ik met de postnatale oefeningen zal beginnen.  Walter doet het echter ook supergoed! Hij werd maandag gewogen en de teller stond al op 4,950 kilo!  Hij is echt al een flinke baby hoor!  Ik merk het ook aan zijn kleertjes, ook maat 56 begint stilletjes aan te klein te worden, en maat 62 is niet meer zo heel veel te groot. Zo vlug dat je al afscheid moet nemen van bepaalde kleertjes!   Binnenkort zullen we een winkeltje starten op fb en 2dehands.be, om zo zijn kleertjes te verkopen. Met de opbrengst kunnen we dan weer nieuwe zaken kopen.


Beste moment van de week: ik geniet zo van onze knuffelmomentjes samen. 's Avond neem ik hem bij mij in de zetel, zalig om zo met dat kleine hummeltje op je schoot te zitten. En ook 's ochtends hebben we een vast knuffelmomentje. Na zijn ochtendvoeding neem ik hem bij mij in bed en vallen we zo samen nog terug in slaap, volledig zen en relaxed!


Verder zijn er ook die momenten dat je voelt dat je alles onder controle hebt. Dit is vaker en vaker. We gaan al vaker naar buiten en dit allemaal zonder stress, ook het klaarmaken 's ochtends gebeurt telkens vlotter. En het moment dat je iets nieuws ontdekt wat hem kan helpen is ook onovertrefbaar. Zo ontdekte ik deze week dat Walter eigenlijk liever op zijn buik slaapt.  Hij valt zo vaak in slaap bij mij na het eten, maar als ik hem dan in zijn park leg, is hij na 10 min terug wakker. Deze week heb ik hem dus eens op zijn buik teruggelegd en hij heeft 3 uur geslapen! Ik leg hem nu overdag telkens op zijn buik en zo heb ik meteen heel wat meer tijd om zo tussendoor iets te doen!


Moeilijkste moment van de week: donderdagnacht had Walter enorm last van zijn krampjes. Na een voeding had ik een uur tot zelfs 2 uur nodig om hem terug te kalmeren. Tegen de ochtend wist ik echt niet wat ik nog kon doen om zijn pijn weg te nemen. Ik voelde me machteloos en verdrietig en heb gewoon meegehuild met hem.


Meest emo moment: Walter lag op mijn arm, keek me aan en ging met zijn handje telkens tot aan mijn wang, alsof hij me wou aaien.


Wat kan Walter allemaal: ik heb de indruk dat Walter stilletjes aan echt begint te zien. Hij kan zo heel duidelijk rond zich kijken.


Slaap: de nachten zijn nog ongeveer hetzelfde. Walter vraagt meestal om de 3 uur eten, soms laat hij eens 4 uur tussen. Ik slaap zelf gelukkig vrij snel terug in.


Walter's eerste keer: Walter is voor de eerste keer naar Kind & Gezin geweest, daar hebben ze de gehoortest gedaan en ook hier haalde hij al zijn punten, hij hoort dus goed (eens benieuwd of hij ook zal luisteren later). Verder zijn we ook voor de eerste keer naar de Lippenslaan en tot op de dijk geweest om te wandelen. Walter heeft ook voor de eerste keer moemoe, zijn overgrootmoeder gezien.


Activiteiten: buiten de dagelijkse activiteiten van eten en verzorging proberen we iedere dag een wandeling te maken. Ikzelf ben deze week ook bezig geweest met de voorbereiding van zijn doopviering. We hadden een afspraak bij Meneer Pastoor en ik ben al volop teksten aan het verzamelen om het misboekje samen te stellen.  De locatie voor het etentje ligt ook al vast. Verder is hij ook ingeschreven bij het ziekenfonds.