Druk, drukker, drukst

Vanmorgen had ik opnieuw een afspraak bij de gyn voor een follikelmeting.  Dit al op dag 8 van de cyclus en niet op dag 10 of 11 zoals gewoonlijk.  De gyn is namelijk in verlof volgende week.  Ik verwachtte dus nog niet zo een groot ei’tje, maar wat bleek… er zit er al ééntje klaar van 13,5 mm.  Het zal dus ten laatste woensdag inseminatie zijn, en misschien zelfs al dinsdag, amper 3 weken na de vorige inseminatie.  Meer dan een goed groeiend ei’tje had ik niet nodig om mijn dag opgewekt te beginnen.  Toch had ik nog wat vragen voor de gyn, ik had ze allemaal opgeschreven zodat ik ze niet zou vergeten. Met mijn lijstje in de aanslag vuurde ik ze af:
* Waarom is het nog niet gelukt?
* Zijn mijn ei’tjes wel goed? Zijn ze vruchtbaar?
* Helpt het als ik warme dranken drink?
* Hoe zit het met acupunctuur?
* Ik heb gelezen dat het nemen van kinderaspirine zou helpen… kan dit?

Spijtig genoeg waren de antwoorden op alle vragen hetzelfde, namelijk ‘Ik weet het niet’.  Helaas doet men reeds alles wat men kan en wat de warme dranken, acupunctuur en kinderaspirine betreft is er nog niks bewezen.
‘Is er dan niets wat ik nog kan doen om mijn kansen te verhogen?’ vroeg ik uiteindelijk
‘Wel, er is 1 ding dat nogal helpt, dat ik toch al vaak gezien heb.’ Vervolgt de gyn.  Ik zet me meteen op het puntje van mijn stoel. Nu komt het… de magische, geheime tip.
‘Je mag er niet teveel mee bezig zijn’ zegt hij uiteindelijk
AAAAAHHHGGGG!!! Ik kan het wel uitschreeuwen!  Vreselijk als men dat zegt. Probeer er maar eens niet mee bezig te zijn op deze manier!

Toch probeer ik dit, om er niet mee bezig te zijn.  Het is zelfs zo dat ik het de laatste 2 weken en ook nog de komende 2 weken zó druk heb dat ik amper tijd heb om de inseminatie zelf ertussen te plannen. Zo zijn er de repetities voor toneel, 2x per week. Daarboven heb ik me ook bezig gehouden met de website van het toneel, waar toch ook heel wat uurtjes zijn ingekropen.  En dan had ik nog beloofd om de kampioenenviering van de sporters te presenteren (iets wat ik nog moet voorbereiden ook), en de awardshow op de nieuwjaarsreceptie van mijn toneelkring, waar we een Astrid Bryan-sketch doen.  Verder zijn we met onze werkgroep ook weer begonnen aan de voorbereidingen van ons jaarlijks ‘Detectivespel’ (detectivespel.weebly.com) en tot slot heb ik toegezegd om voor een filmpje een herder in Diksmuide te gaan interviewen (vraag me geen uitleg, ik snap zelf amper waarop ik heb toegezegd).  Uiteraard moet ik ook nog iedere dag werken.  En dan is er nog een afspraak voor de acupunctuur, een sollicitatiegesprek en een etentje met een vriendin.  En ja…. Dat is allemaal in de komende 14 dagen.  Et voila mijn nieuw plan voor de komende ronde… met zodanig veel andere dingen bezig zijn dat je nog amper denkt aan zwanger worden. Dat gaat lukken… ik voel het!


©, 2014, bam-to-be.blogspot.be 

Jammer...

Jammer… maar mijn goed gevoel zat er weer grandioos naast.  Ook poging 4 is niet gelukt.  Donderdagavond (dag 23 van mijn cyclus) had ik een beetje bloedverlies. Even schrikken, want ik verwachtte mijn maandstonden pas op zondag, of ten vroegste zaterdag.  Wat me dus meteen aan het denken bracht… Was dit druppeltje bloed wel een begin van de maandstonden? Of was dit misschien wat innestelingsbloed?  De hele nacht nam ik in gedachten de verschillende mogelijkheden door en tegen de ochtend was ik zo goed als zeker… Dit was een late innesteling.  Ik besloot er meteen een testje tegenaan te gooien… negatief uiteraard.  Maar ook dit kreeg ik weggeredeneerd. Als ik inderdaad een late innesteling had, was het nog te vroeg om al op hcg te testen!

Helaas… alle licht geschifte illusies ten spijt… vrijdagnamiddag waren ze er dan toch en was er geen ontkennen meer aan.  Toch was er deze keer geen woede-aanval, zenuwinzinking of ontroostbaar verdriet.  Ik had eerder zoiets van ‘Ach ja, deze keer niet, maar het moet toch ooit eens lukken hé, en volgende week mag ik al teruggaan’.  Dat is natuurlijk het voordeel van mijn ultrakorte cyclussen. Tegen dat ik weet dat er een poging mislukt is, zit ik al in de volgende cyclus en kan het aftellen naar het moment van inseminatie weer gebeuren. Binnen 3 weken zal ik al weten of de volgende inseminatie gelukt is of niet, en zo gaat het snel.  Meteen tijd dus om in actie te schieten.  Ik heb een nieuwe afspraak voor follikelmeting, nog deze week, en begin volgende week ga ik terug naar de acupuncturist.  De inseminatie zal waarschijnlijk volgende week woensdag of donderdag zijn. En dankzij mijn ultradrukke agenda zal dat er zo zijn!  De komende 14 dagen heb ik bijna iedere dag iets gepland, en bijna allemaal leuke dingen.  Genoeg distracties dus om mijn gedachten te verzetten.

Ik heb het met andere woorden even losgelaten.  Of ik nu deze maand zwanger zal zijn, of de volgende of nog later dit jaar… het is allemaal goed. Dat kleintje is welkom en zal zelf wel kiezen wanneer hij of zij een entrée zal maken.   Ik heb ondertussen (dankzij een mede bam-to-be die ik op een forum leerde kennen en net iets verder staat in het proces dan ik), een beeld van  hoe het verder gaat als je na 6 iui-pogingen nog niet zwanger bent.  Normaal gezien volgt er dan een kijkoperatie, om te zien of alles wel goed zit. Als er dan een beetje endometriose is of zo kunnen ze dat ook al meteen oplossen. Vervolgens zijn er dan nog eerst 3 iui-pogingen voor men eventueel overschakelt op ivf. Dit klinkt allemaal (raar genoeg), zeer positief.  Ik ben blij dat men na 6 pogingen al overgaat tot kijkoperatie. Dit betekent dat er toch grote kans is dat het moet lukken op 6 keer. En als het niet is, verdoet men ook geen tijd meer en gaat men meteen kijken wat er aan de hand is.  Ik ben blij dat ik al weet wat er allemaal volgt, maar zal het tegelijkertijd stap voor stap, maand per maand blijven nemen.  En duimen dat ik met 6 pogingen genoeg zal hebben!  

©, 2014, bam-to-be.blogspot.be

Een professor

Gisteren had ik een telefoongesprekje dat té kostbaar is om niet te delen met jullie.  Ik had namelijk de moemoe aan de lijn.  Nadat we de gezondheid van zowat alle familieleden besproken hadden (nog altijd moemoe’s favoriete gespreksonderwerp), vroeg ze me hoe het nu zat met dat ‘ge weet wel’. Of ik al iets meer wist te vertellen.
‘Nee moemoe, zo vlug gaat dat niet hé. Je moet telkens 2 weken wachten op een antwoord.’
‘Twee weken wachten?’ Vroeg ze verward.  Ik besloot om haar maar niet de hele cyclus uit te leggen, dat zou ons wat te ver brengen.
‘Ja nog even wachten moemoe en dan weet ik of het gelukt is.’
‘Ah. De mama zei dat het van een professor is!’ vervolgde ze duidelijk in haar nopjes.
Een professor?  Haha, dat was ook het eerste wat ik daarvan hoorde.  Ik besloot echter het spelletje mee te spelen..
‘Ja ja moemoe, ne professor!’
‘Amai zeg… Dat is nogal goed hé zeg! Ne Professor, wie had dat ooit gedacht?’ 

Moemoe was duidelijk overfier en dolgelukkig bij deze gedachte. En wie ben ik dan om deze ‘bubbel’ te doorprikken.  Laat haar maar geloven dat het van een professor is.  Het is lief dat ze meeleeft.  Alhoewel ik wel telkens moet lachen als ik me inbeeld hoe ze dat aan haar vriendinnen zal gaan vertellen!


©, 2014, bam-to-be.blogspot.be

Acupunctuur

Het kan zijn dat ik teveel in mijn hoofd stop.  Dat mijn geest spelletjes met me speelt, of een soort bezigheidstherapie op me toepast en me daardoor op zoek laat gaan naar allerlei huis-tuin- en keukenmiddeltjes die de vruchtbaarheid bevorderen. Dat kan. Maar het kan ook dat er nu toch wel één van die middeltjes wel degelijk werkt. Hoe ontstaan urban myths eigenlijk?  Is er niet ergens een kern van waarheid? En kan het dan kwaad om enkele zaken uit te proberen? Zolang het mijn gezondheid niet schaadt en het in mijn portemonnee niet teveel zeer doet kan het geen kwaad eens iets alternatiefs te proberen. Die tip van de warme dranken bijvoorbeeld.  Of ik nu thee drink of water maakt niet veel uit.  Of het helpt om mijn baarmoeder op te warmen, dat weet ik niet, maar ik voel me er wel goed bij. Ik voel me vooral ook warmer.  Ik merk dat ik me letterlijk opwarm aan warme drankjes. Dus zo slecht is dat dan niet hé?  

Met deze ingesteldheid heb ik dan ook beslist om acupunctuur een kans te geven. Van alle alternatieve geneeswijzes is dit toch al het vaakst ‘wetenschappelijk bewezen’ dat het werkt.  Met name het onderzoek van de wetenschappers aan het Christian Lauritzen Institute in Ulm van 2002 vond ik op zijn minst hoopgevend.  Daar verdeelde men 160 vrouwen in twee groepen. Allemaal waren ze 32 jaar en had men al 2 IVF pogingen achter de rug. De ene helft kreeg acupunctuur toegediend en de andere helft niet.  Van de vrouwen zonder acu was er 26,3 % zwanger. De vrouwen met acu hadden een percentage van maar liefst 42,5 %.  Dat is bijna het dubbele!

Zo trok ik deze week naar de acupuncturist.  Een beetje zenuwachtig en gespannen, maar vooral nieuwsgierig en hoopvol.  En ik moet zeggen, het is goed meegevallen! Het was een hele vriendelijke man die uitgebreid zijn tijd genomen heeft.  In totaal ben ik daar meer dan 2uur geweest!  Hij stelde vast dat mijn nierpols goed was, dat ik dus geen probleem heb als het op vruchtbaarheid aankomt.  Ook het feit dat mijn cyclus regelmatig is, bewijst dit.  Het is de innesteling die een beetje hulp kan gebruiken, en daar ging hij dan ook op werken.  En zo begon het prikken.  Hij stak naalden in mijn voeten, onderbenen, pols en uiteraard buik.  Alhoewel ik toch een beetje schrik had van al die naalden, moet ik zeggen dat je de meeste zelfs niet voelt. Af en toe is er eentje een beetje ‘venijnig’ bij het prikken, maar een klein momentje later voel je dat al niet meer.  Vervolgens plaatste hij een houten bakje met daarin een brandend stokje op mijn buik. Dit om de warmte rechtstreeks mijn buik te laten indringen.  Nadien werd er stroom gezet op de naalden om kleine schokjes te geven (dit klinkt zeer pijnlijk maar is het niet, het is trouwens dezelfde methode die bij kinesisten gebruikt wordt). Nadat hij op mijn rug hetzelfde had toegepast, ging  hij over tot oorreflexologie. In je oor zitten er (net als in je voeten) drukpunten die in verbinding staan met je lichaam.  Daar stak hij ‘blijfnaalden’, naalden die een tijd blijven zitten. Je hoort het goed, ze zitten er nog steeds! Het zijn uiteraard zeer kleine naaldjes, meer dan een klein puntje zie je niet. En na een week zouden ze er vanzelf uitvallen.  Nu maar hopen dat dit allemaal een gunstig effect heeft.

Zal het geholpen hebben?  Daarvoor moet ik nog een dikke week wachten. Ik zet alleszins alles op alles deze poging. En dat alleen al voelt goed. Maar zelfs al doe je alles zoals het hoort, dan zit de kans er nog steeds in dat het niet gelukt is.  En andersom ook. Er zijn vrouwen die zwanger worden zonder het te weten en totaal geen voorbereiding hadden.  Zoals ik al zei, je hebt geluk nodig ook.  Maar wat je vooral nodig hebt, is liefde en vertrouwen.  Dit helpt je door de momenten dat je denkt ‘gaat het wel ooit lukken?’  Daaraan trek je je op en zo blijf je positief.  Ik kan het niet verklaren, en misschien beklaag ik me deze woorden volgende week, maar ik heb een goed gevoel…


©, 2014, bam-to-be.blogspot.be