Vruchtbaar

De weken vliegen… daar is het natuurlijk zomer voor.  Wanneer elke dag een extra’tje krijgt dankzij de zon en de vele activiteiten en evenementen die er gepland staan.  Het zal september zijn voor we het weten, besef ik.  Tijd dus ook voor een volgende stap om mezelf voor te bereiden op een toekomstige zwangerschap.  Een redelijk belangrijke en essentiële stap... namelijk mijn spiraaltje laten verwijderen.
‘Is dat er nu nog niet uit?’ vraagt de vriendin streng
‘Ik ben er nogal aan gehecht’ zeg ik spottend met een blik die zegt ‘laat me gerust!’

Maar ze heeft wel gelijk.  Het wordt stilletjes aan tijd dat mijn lichaam terug kennis maakt met mijn cyclus en dat ik ook een beetje weet op welk ritme mijn lichaam leeft.  Deze week was het dus tijd voor nog een gynaecologisch bezoekje.
‘Het mag eruit hoor!’ zeg ik vrolijk.
En het was eruit… nog geen 2 minuten later.  Ongelooflijk dat zoiets kleins zo een invloed kan hebben op je lichaam. En wat een raar gevoel om te weten dat het nu weg is.  Ik ben nu ‘vruchtbaar’, bedenk ik me de hele weg terug naar huis.  

De ‘geneugten’ van een lichaam zonder spiraaltje heb ik ondertussen al mogen ondervinden… Mijn eerste regels zijn er terug.  En die zeurende pijn in onderbuik en –rug ook.  Ik weet meteen weer waarom ik zo aan dat spiraaltje gehecht was.  Maar het is voor het goede doel. Ik weet nu tenminste waar in mijn cyclus ik me bevind en kan alles mooi beginnen bijhouden.  Ik heb er al een app voor gedownload!  Schitterend toch dat er tegenwoordig voor zowat alles een app bestaat.  In deze moet ik iedere dag invullen of ik mijn menstruatie heb, hoe mijn gemoed is, welke lichamelijke pijntjes er eventueel zijn en wat mijn temperatuur is.  Vandaar dat er tegenwoordig ook een thermometer op mijn nachtkastje ligt.  's Ochtends, nog voor ik opsta neem ik dan mijn temperatuur en vul ik alles in.  De app zegt dan welke dag ik vruchtbaar ben!  Natuurlijk zal er nog wat meer bij komen dan enkel een applicatie, maar zo heb ik toch zelf al wat inzicht.  Nu maar hopen dat mijn cyclus wat regelmatig is...

©, 2013, bam-to-be.blogspot.be

Too Soon?²

De baby heeft een bankrekening! Nu ja, het is te zeggen... Ik heb een extra spaarrekening dat ik nadien op naam van de baby zal zetten. Ik weet het.... de kleine spruit is nog niet verwekt, maar heeft al een bankkaart.  Maar ja, soms kan je beter teveel voorbereiden, dan niet genoeg.  De bedoeling is om al het geld dat ik bespaar door niet meer te roken, op deze rekeing te zetten. Zo zal er tegen dat de baby geboren wordt al een mooi startbedrag op staan en kan ik nadien een maandelijks bedrag verder sparen. Een idee'tje dat ik kreeg van een vriend die me ook aanspoorde om te stoppen met roken. Het is misschien nog geen werelds bedrag dat ik nu opzij zet, maar het is toch al iets, en al die kleine beetjes maken ook een groot geheel.

Ik heb trouwens al het startkapitaal.... 'toevallig' beschikbaar gekomen, alhoewel ik niet in 'toeval' geloof, ik geloof eerder dat alles met een reden is.  Nu in ieder geval... ik had een spaarpot, een varken, waar ik al het kleingeld dat ik in huis terugvond in stopte.  Je zou je nog verbazen hoeveel je zo aan kleingeld verzamelt.  De spaarpot is echter kapot, in duizenden stukjes uit elkaar gevallen toen hij van de kast naar beneden viel. Naar beneden geduwd door mijn kat, die me blijkbaar wou duidelijk maken dat het tijd werd om al wat geld op de rekening te storten. Ik hoop alleen dat ze op de bank er geen probleem mee gaan hebben dat ik daar toekom met een zak vol centjes...


©, 2013, bam-to-be.blogspot.be

Eerste Pakje

Wat heb ik geluk zo een lieve en goede vriendinnen en vrienden te hebben.  Dit denk ik wel vaker eens, maar deze week hebben ze het ook weer dubbel en dik bewezen.  Enkele dagen geleden was het namelijk mijn verjaardag.  Buiten de traditionele ‘Gelukkige Verjaardag-berichtjes’ waren er ook die me een dik en vruchtbaar jaar  toewensten, wetende dat dit 33^ste jaar wel heel speciaal zal worden. ’s Avonds ging ik eten met twee vriendinnen die, lief lief lief, ook geschenkjes voor me hadden.  Het eerste was een boek, zo verraadde het Standaard Boekhandel-papier.
‘Is het een kookboek?’ vroeg ik, waarop de meisjes begonnen te lachen.
Ik scheurde het papier vlug weg en ontdekte een ‘Zwangerschapsdagboek’.  Enthousiast legden de meisjes uit dat ik erin kon schrijven en zo alles kon noteren wat ik meemaakte en voelde.
‘En wij zullen je wel heel de weg door raad geven!’
‘Waw, dat is super van jullie!’
‘Wacht wacht wacht, je moet je tweede geschenkje nog openen!’ riepen ze
Overweldigd opende ik de volgende verpakking en ontdekte een baby-pyjama’tje en mutsje.  Ik weet even niet wat zeggen terwijl ik de zachte stof blijf strelen, me inbeeldend dat er ooit een baby’tje in zal zitten.
‘Amai, jullie zijn wel héél erg vroeg!’ zeg ik uiteindelijk
‘We wilden de eerste zijn!’ glunderen ze allebei.

Wat doet dit deugd… niet alleen om de geschenken zelf, maar nog meer voor de achterliggende gedachte.  Deze mensen steunen mij en staan achter me, ze zijn mee enthousiast en kijken er ook mee naar uit.  Ik kan mijn gevoelens delen en sta zeker niet alleen.  Niet enkel de vriendinnen, maar ook de vrienden zijn ermee bezig, wat me nog meer verbaasd.  De zin ‘als je dan zwanger zal zijn’ weerklinkt vaker en vaker.  En ik hoor ook dat ze het echt menen en oprecht geïnteresseerd zijn hoe mijn plannen vorderen.  

Ondertussen heb ik dat eerste baby-pakje netjes opgevouwen en in een aparte kast in de logeerkamer (toekomstige baby-kamer) gestopt.  Alhoewel ik het iedere dag er eens uithaal, openvouw en een tijdje vasthoud. Vervolgens vouw ik het netjes terug op en berg het terug op.  Al dromend…

©, 2013, bam-to-be.blogspot.be


Dat eerste  pakje...