Afleidingen

Het is toch straf, dat als je zo een maandje (gedwongen) overslaat, dat je plots toch veel relaxter in het leven staat.  Wat bewijst dat het hele ‘zwanger worden’-proces toch voor heel wat zenuwen zorgt.  De kinderwens blijft.  Dat verlangen om een boeleke van mezelf te hebben, dat gaat niet weg. Maar de vraag ‘ben ik zwanger?’ is, althans nu toch, even opgelost.  En ja het is niet het antwoord dat ik zou willen, maar het is tenminste een zekerheid.  Het is het ‘niet-weten’ wat je helemaal kan zot maken in die lange wachtweken. In die weken kan je het niet van je afzetten, want je bent misschien zwanger.  Je weet het alleen nog niet.  Nu dat ik zeker weet dat ik niet zwanger ben en een maand moet overslaan, kan ik de teugels wat losser laten.  Een wijntje drinken, een ijsje eten, me onbezorgd voelen… 

Het lukt me dus vrij goed om alles even los te laten.  Ik heb gelukkig dan ook veel afleidingen.  Eerst was er weer een ‘week van toneel’, met weeral 3 geslaagde voorstellingen. En de week daarop begon de aannemer (eindelijk) aan mijn tuintje, dat helemaal zal omgetoverd worden tot een hemelse, magische, zomerse, tropische, loungy buitenkamer.  Hoe zalig om iedere dag thuis te komen en te merken dat er alweer wat anders af is. Volgende week heb ik een weekje vrij en ik kijk er al naar uit om de finishing touches te doen en het helemaal af te maken.  En dan is er uiteraard nog het Detectivespel, een soort live-cluedo spel waarbij de deelnemers als detectives een moord moeten oplossen, dit door het ondervragen van de verdachten (acteurs).  Het is reeds het 4^de jaar dat we dit organiseren en het komt in sneltrein dichterbij.  De laatste maanden was het moeilijk om me daarop te concentreren met al die baby’s in mijn hoofd, maar nu wordt het toch weer tijd om even aan moord te denken.

Met al die bezigheden vliegt de tijd uiteraard voorbij, en is de maand pauze zelfs even welkom.  Hier dacht ik wel even anders over toen ik vorige week de mail kreeg dat mijn sperma terug beschikbaar was.  Het liefst van al had ik dezelfde avond nog pregnyl gespoten en laten weten aan Gent dat ik eraan kwam om mijn bestelling op te halen.  Maar zo werkt het natuurlijk niet.  We wachten nu eerst even de resultaten van het bloedonderzoek af, om zo te zien of we niet voor niets bezig zijn. Tot hiertoe zijn alle testen al positief teruggekomen. En dat is eigenlijk een dubbel gevoel. Langs de ene kant ben je blij dat ze geen probleem vinden. Langs de andere kant vraag je jezelf dan af ‘maar waarom lukt het dan niet?’. Ergens hoop je gewoon dat ze zo een kleinigheidje vinden, dat gemakkelijk opgelost geraakt en waardoor je de maand erop al zwanger bent. Maar zo werkt het ook niet.  Volgende week heb ik mijn gesprek in Gent, om te bespreken hoe we verder gaan. Ik ben echt eens benieuwd wat ze zullen voorstellen… Ik ben wel van plan om zelf ook eens mijn hart te luchten en hen te laten weten dat ik me toch best ‘een nummer’ voel.  Maar tot dan zet ik het van me af en geniet, van alle andere zaken die wel lopen zoals gepland!


©, 2014, bam-to-be.blogspot.be