Afwachten...

Sommige dagen vliegen, andere kruipen dan weer. Vandaag, en morgen ook vrees ik, kunnen ingedeeld worden in die laatste categorie.  Binnen exact 24 uur mag ik bellen naar het UZGent om te weten of ik al dan niet goedgekeurd ben.  En de uren kruipen voorbij op een slakkengangetje.  Ik wil gewoon die goedkeuring hebben nu, zodat ik écht kan beginnen dromen en plannen. Alhoewel het daarvoor al lang te laat is.  Heel mijn leven is nu al gericht op die toekomstige zwangerschap en baby.  Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat ik moet doen moest ik géen goedkeuring krijgen.

Als ik mijn zenuwen deel met vrienden en vriendinnen stellen ze me vlug gerust.
'Natuurlijk word je goedgekeurd!' klinkt het.  Ook mijn huisdokter verzekerde me dat er 'geen contradictorische feiten waren waaruit zou blijken dat ik geen goedkeuring zou krijgen' dit zei hij tijdens een aperitief op het strand.
Een andere vriend is dan weer zó overtuigd dat ik 2 zwangerschaps/babycadeautjes kreeg als laat verjaardagsgeschenkje.  Een zwangerschapsbelletje en babysokjes.  Enorm schattig verpakt in een eierdoosje.  Ik smolt weer weg...  Ik heb het samen met dat eerste babypakje en dagboek weggeborgen, in wat nu al 'de babykast' is. 

Het is zo heerlijk wegdromen en plannen en voorbereiden, maar eerst moet die goedkeuring er komen natuurlijk... Om positieve vibraties uit te stralen zal ik alvast een flesje koud zetten, zodat er morgen op geklinkt kan worden.  Nog 23,5 uur en ik mag bellen...

©, 2013, bam-to-be.blogspot.be