Vorige week kreeg de mama even een ongerust gevoel. Er hadden namelijk enkele kennissen mijn
huisje gezien en opgemerkt dat het nogal ‘klein’ is. De recensie luidde als volgt
‘Het is goed voor 1 iemand alleen, maar niet voor met twee en al zeker niet voor met kinderen.’ Dit bezorgde de mama dus wat stress, maar mij gelukkig niet. Alhoewel mijn huisje misschien wat aan de kleine kant is, is het echt wel groot genoeg voor een kleine petotter in groot te brengen. Bovendien woon ik in een kustgemeente waar er enorm veel te doen is, waardoor iedereen ook meer buiten komt.
‘Het is goed voor 1 iemand alleen, maar niet voor met twee en al zeker niet voor met kinderen.’ Dit bezorgde de mama dus wat stress, maar mij gelukkig niet. Alhoewel mijn huisje misschien wat aan de kleine kant is, is het echt wel groot genoeg voor een kleine petotter in groot te brengen. Bovendien woon ik in een kustgemeente waar er enorm veel te doen is, waardoor iedereen ook meer buiten komt.
Gisteren was echter al de stress terug weg, want we kregen
onverwacht een prachtige blik op de toekomst.
Mijn ouders kwamen een dagje naar zee.
Papa zou al wat helpen in mijn tuintje en mama zou wat uitwaaien op het
strand samen met een kleutertje waar ze die dag babysit voor was. Een driejarige kapoen die helemaal niet op
zijn mondje gevallen was. Toen ik dus
thuiskwam van werken trof ik mijn ouders en een vrolijk kleuterke aan, dat om
één of andere reden (hij had me nog nooit eerder gezien), meteen fan was van
me. Ik kreeg knuffels en kusjes, terwijl
hij maar honderduit bleef vertellen over zijn dag op het strand, weliswaar in
een sappig Antwerps dialectje. Ongelooflijk hoe zo een kleintje meteen zo de
boel kan opvrolijken. Alhoewel de avond
een heel pak drukker was dan anders, was het ook zoveel plezanter met wat meer
leven in huis. En weet je… dat
petotterke vond het hélemaal niet te klein bij mij!
©, 2013, bam-to-be.blogspot.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten