Het nadeel van 'in vakantie zijn' is
denken dat je tijd teveel hebt, vandaar ook dat ik me gisteren nog moest
haasten om op tijd de deur uit te zijn en zo niet te laat te komen op
mijn tweede afspraak met de psychologe. Net op tijd arriveerde ik op
het doolhof dat UZGent is en bereikte - slechts lichtjes hijgend - het
juiste gebouw. De psychologe ontving me echter met een glimlach.
'Het is leuk je weer te zien!' liet ze weten, en ik ontspande me terug.
'En? Zie je het nog steeds zitten?' begon ze
'Maar
ja gij! Ik zie het zeker nog altijd zitten en opgewekt begon ik te
vertellen over de reacties van vrienden, het eerste babypakje dat ik
gekregen had, het bezoek van dat opgewekte peutertje,... nu ja... alles
wat hiervoor al in de blog vermeld is dus.
'Dat dacht ik al, het zou me eerlijk gezegd verbazen moest jij hier toekomen en zeggen dat je toch nog twijfels had.'
En
zo waren we weer vertrokken voor een gezellig gesprek. Er waren ook
nog enkele zaken waar ze dieper op wou ingaan. Zo kwam de vraag hoe ik
denk dat het leven zal zijn, gewoon met twee, zonder partner. En hoe ik
denk dat mijn kindje het zal ervaren dat er geen papa zal zijn. Hoe ik
dat gemis zal proberen op te vangen. Hoeveel lange relaties ik al
achter de rug heb en hoe ik nu tegenover een relatie sta. Ik sluit een
toekomstige relatie niet uit, maar ik wil niet nu 'holderdebolder' een
partner zoeken, gewoon om een kind mee te maken. En ik wil ook niet
langer wachten voor een kindje. Zo simpel is het. En als er dan terug
een man in mijn leven zal zijn, waar ik van hou en die van mij houdt,
dan zal hij zonder twijfel dat kleintje ook graag zien. Een vader is
namelijk iets heel anders dan een donor.
Nu dit tweede gesprek ook achter de
rug is heb ik eigenlijk heel de selectieprocedure doorlopen. Nu is het
wachten tot 27 augustus. Dan mag ik bellen naar het hospitaal en zal
men mij meedelen of ik mag starten of niet. Alhoewel ik er een enorm
goed gevoel bij heb en zelf niet twijfel of ik dit zal aankunnen, net
zoals mijn omgeving er niet over twijfelt, toch heb ik een beetje
schrik. Wat als men mij toch niet geschikt vindt? Nu is het dus
aftellen, positief denken en duimen!
©, 2013, bam-to-be.blogspot.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten