Babynieuws

Het babynieuws slaat me rond te oren. Ongelooflijk hoe attent je daar op bent eens je zelf ‘aan het proberen’ bent. Het lijkt wel alsof er meer zwangeren zijn in mijn kennissenkring, ook al is dit waarschijnlijk gewoon mijn perceptie, gewoon omdat zo’n nieuws me nu eenmaal meer opvalt.

Maar dat er op mijn forum meer zwangeren zijn, dat is geen gevoel, dat is een zekerheid. We houden daar namelijk lijstjes bij. Sinds september, bij de eerste iui, ben ik  fervente bezoeker van het ‘9maand-forum’. Het forum is gevuld met vrouwen die net als ik een grote kinderwens hebben en er alles aan doen om deze zo vlug mogelijk in vervulling te zien gaan.  En ik vind het daar best wel gezellig, het is een plek waar het perfect normaal is dat je maar aan 1 ding kan denken, en niemand die daar zal zeggen dat je ‘er niet zoveel mee mag bezig zijn’.  Het is ook de enigste plek waar je vrijuit en onbeschaamd alle soorten lichamelijke symptomen kan bespreken, tot aan de consistentie van je slijm toe. Zij begrijpen dat!

En deze maand is bijzonder vruchtbaar, blijkt nu na een week al. Op het onderdeeltje ‘clomid’, waar alle clomid-gebruiksters verzamelen zijn er al 2 zwangeren! De twee eerste in maanden! En ook op het algemeen forum van dames die mogen testen in juni, komen er iedere dag zwangeren bij. Leuk, leuk, leuk... alhoewel het toch een beetje knaagt. Vooral als er dames vrolijk op het forum zeggen dat ze deze maand gestopt zijn met de pil en vervolgens 2 weken later vrolijk melden dat ze twee strepen hebben op hun zwangerschapstest.  Ik ben heel blij voor iedereen, en gun het hen zeker en vast allemaal.  Maar ergens wil je toch iets zeggen van ‘zeg! Ik wacht al langer, het is nu eerst aan mij.’ Dan wil je gewoon aan God zijn oren trekken en jammeren van ‘Het is niet eerlijk, ze hebben voorgestoken!’

Dat het een vruchtbare maand is geeft natuurlijk ook weer hoop... het doet  je des te meer verlangen naar je eigen positieve test. En alhoewel ik me echt had voorgenomen om deze maand rustig te blijven en ervan uit te gaan dat het weer niets zou zijn, toch is er weer wat hoop dat het toch gelukt zou zijn. En ja... ik durf het amper nog zeggen... maar ik heb weer een goed gevoel. Ik kan het niet laten... En alhoewel mijn verstand echt zegt dat de kans dat het na 7 mislukte pogingen ineens raak zou zijn echt klein is, toch denkt mijn hart daar anders over. En mijn hartje is groter dan mijn verstand. Groot genoeg om veel liefde aan een klein prutske te geven!  Nog even wachten en we mogen weer testen!

©, 2014, bam-to-be.blogspot.be