Ik heb in het verleden al eens geschreven over
mijn haat/liefde verhouding met de diverse zwangerschapstesten. Langs de ene
kant is dit een spannend moment, langs de andere kant een heel frustrerend
moment. Vandaar dat ik een tijd geleden ook had beslist om niet meer op
voorhand te testen, maar gewoon af te wachten of ik mijn maandstonden of de
resultaten van de bloedtest kreeg. Toch heb ik beslist om deze keer een
uitzondering te maken, en toch op voorhand te testen. Ik werd namelijk voor
bloedtest verwacht op woensdag 18/02, ook wel bekend als de dag na carnaval. En
vermits we ons carnaval al enkele weken aan het plannen waren en ik toch mee
wou met de bende leek het me wel verstandelijk om te weten in hoeverre ik mee
kon carnavallen. Zou het eentje worden met pintjes of met water?
Maandagavond begon onze carnaval al met de
sprotjes, maar vermits ik pas dinsdagochtend zou testen besloot ik om gewoon
verstandig te zijn en te drinken aan een ratio van 1 pintje/3 watertjes. Ondertussen maakte ik frequent uitstapjes
naar toilet om eens te broekloeren. Er waren namelijk nog geen maandstonden,
alhoewel die er wel al konden zijn. Ik nam deze keer namelijk geen utro of lutinus. Een zeer goed gevoel dus.
Dinsdagochtend was het dan zover… ik deed de
test en zag meteen de controlestreep verschijnen. Om mezelf wat bezig te houden
zette ik ondertussen koffie, en tussendoor deed ik een glimp op de test… en wat
zag ik? Een dikke plus! Een echte plus, zo geen waarvoor je scheel moet kijken
of hem tegen het licht moet houden, of het strookje voor uit de test moet halen
of een foto van de test moet bewerken of zo. Nee een echt onmiskenbaar
duidelijk streepje. Ongelooflijk om te beschrijven wat ik toen voelde
eigenlijk. Zo een enorme mix aan emoties… ik was blij, euforisch, bang,
bezorgd, verliefd, ontroerd, opgelucht, onzeker en zeer emotioneel. Meteen kwamen
de traantjes naar boven. Traantjes van geluk dat het nu eindelijk eens zou
gelukt zijn, traantjes van verdriet om alles wat ik er al voor heb moeten doen.
En traantjes van blijdschap omdat ik gewoon voelde dat het deze keer anders
was.
De volgende dag werd ik dus in Gent verwacht voor de bloedafname. En slechts twee uur later kreeg ik telefoon met het nieuws dat ik zwanger ben! Mijn hcg staat op 326 en progesteron op 19. Een heel goede score op dit moment en er is dus geen twijfel meer. Dus ja, ik ben zwanger! En dolgelukkig! En overbezorgd… maar daarover later meer ;-)
©, 2015, bam-to-be.blogspot.be
De volgende dag werd ik dus in Gent verwacht voor de bloedafname. En slechts twee uur later kreeg ik telefoon met het nieuws dat ik zwanger ben! Mijn hcg staat op 326 en progesteron op 19. Een heel goede score op dit moment en er is dus geen twijfel meer. Dus ja, ik ben zwanger! En dolgelukkig! En overbezorgd… maar daarover later meer ;-)
©, 2015, bam-to-be.blogspot.be
Een dikke proficiat. Ik ben zo blij voor je dat je het heugelijke telefoontje kreeg. Ik duim voor je dat alles vlot mag verlopen en volg je verder de komende maanden. Zou je zelfs met plezier een zelfgemaakt proficiat babykadootje toesturen omdat ik je een heel moedige dame vind. Mocht je dat fijn vinden, mag je me altijd via FB of mail een berichtje sturen. Je vindt me op FB onder Mirilo Stitchie of op mirilo_stitchie@hotmail.com. X
BeantwoordenVerwijderen