Zwanger! - week 35

Ik ben ondertussen aanbeland aan het laatste deel van mijn zwangerschap, en dat merk ik aan alles. Zowel fysiek als emotioneel merk ik dat baby en ik ons klaarmaken op zijn komst. Deze week is echt een keerpunt en totaal anders dan de vorige weken. Ik begin het namelijk vrij lastig te krijgen.

Begin deze week ging alles nog goed, maar ondertussen waggel ik puffend en zuchtend en vooral doodmoe rond terwijl de zwangerschapshormonen mijn lichaam overnemen. Het was natuurlijk wel een zware week met maandag de baby beurs,  dinsdag het etentje met de vriendinnen en  donderdag mijn cursus actief bevallen, waardoor ik telkens veel te laat in bed lag. En vermits mijn nachten ook niet meer ongestoord zijn, maakte dit dat ik tegen vrijdag echt wel moe was.  Mijn lichaam leek wel uit te schreeuwen 'rust nu aub wat!'. En in het weekend heb ik echt moeten luisteren. Gelukkig heb ik nu net een weekje verlof en kan ik ook wat rusten want ik heb dit echt wel nodig! Ik spreek van uitslapen, middagdutjes, vroeg in bed.... Want ik ben plots extreem moe!



Ik ben ook echt bang dat hij vroeger zal komen. Ik zeg dit nu al wel 2 weken maar krijg daar telkens ook meer aanwijzingen toe. Zo merk ik dat mijn lichaam zich enorm aan het voorbereiden is op de bevalling. Ik heb sinds deze week vrij vaak last van voorweeën. Niet echt harde buiken maar zo meer het gevoel dat ik mijn maandstonden moet krijgen. Het gaat soms gepaard met een drukkend en stekend gevoel in mijn lies. Baby zit dan ook vrij laag en dit is voor iedereen zichtbaar.  Als ik nog 1 keer de opmerking krijg dat ik geen vijf weken meer haal word ik zot! Deze week heb ik dit zo vaak gehoord.
'Eind oktober? Dat ga je niet halen hoor!'
'Probeer meer te rusten en plat te liggen, dan hou je het hopelijk vol tot aan 37 weken!'
'Nog 5 weken? Ik gok drie of vier misschien'


Dut zijn maar enkele opmerkingen die allemaal samen maken dat ik best wel ongerust en emotioneel loop. Zo had ik zaterdag een hormonenaanval va  jewelste.  Mijn gsm wou niet meer opladen waardoor ik niemand kon bereiken, ik was doodop en had last van voorweëen. Er vloeiden al wat traantjes maar de grote stormvloed kwam er toen ik in bad zat en merkte dat de silicone rond het bad vuil was. Ik heb een half uur lana tranen met tuiten geweend hiervoor!



Hoever ben ik?: 35 weken of 245 dagen. Nog 5 weken of 35 dagen te gaan. Als ik dit haal natuurlijk. ..

Hoeveel kilo's bijgekomen?: Ik mag nog steeds niet klagen, de kilo's staan nu op 63,5 dus ongeveer 9 kilo bij sinds het begin. De buikomtrek staat nog steeds op 102 cm, alhoewel ik toch het gevoel heb dat hij groter wordt, maar dan vooral lager.

Zwangerschapskledij?:  ondanks dat ik me voel als een waggelende gans probeer ik nog steeds om zo elegant mogelijk voor de dag te komen. Ik ben gelukkig nog niet opgeblazen dus dit lukt nog vrij aardig, tot ik moet stappen natuurlijk want dan is het een en al gewaggel. Ik moet me de laatste tijd soms echt vooruitslepen!

Slaap?: niet zo denderend maar ook weer niet slecht.  Door de vele avondactiviteiten zat ik er nu eenmaal veel te vaak te laat in. Rond 4 à 5uur woed ik dan wakker met brandend maagzuur waardoor de nacht wel kort is. Ik moet dus echt meer naar mijn lichaam luisteren en rusten, rusten en rusten!

Beste moment van de week?:  het etentje met de vriendinnen was echt leuk en gezellig. Ik had een goed restaurant uitgekozen en de vriendinnen waren blij om mee uit eten te gaan. Ik had ook voor allebei een sleutel laten bijmaken van mijn mijn huis, die ik aan een sleutelhanger in de vorm van een tut had gehangen. Zo kunnen de vriendinnen op ieder moment binnen. Dit is ook voor mij een geruststelling, want je weet nooit dat ik niet meteen kan opendoen eens het begonnen is of zo. 

Een ander leuk moment was uiteraard de echo. Ik vind het telkens weer een geruststelling om te weten dat hij het goed stelt. Hij kreeg ook weer goede punten van de gyn, want de baby doet alles wat hij veronderstelt wordt te doen, maar dan net iets vroeger. En daar zijn we weer... Ik vertelde de gyn over mijn gevoel dat hij best wel eens eerder zou kunnen komen, en tot mijn verbazing verklaarde hij me niet zot. Bij het inwendig onderzoek zei hij ook dat ik inderdaad wel eens gelijk zou kunnen hebben, de baby is namelijk al vrij goed ingedaald en drukt serieus op mijn baarmoederhals. Ik heb nog geen ontsluiting maar de baarmoederhals is wel al week aan het worden. Allemaal weer aanwijzingen dat mijn lichaam zich aan het voorbereiden is en ik het toch iets kalmer aan zal moeten nemen.

Mis ik iets?:  

Beweging ?:  De stampjes van de baby beginnen met momenten vrij sterk te worden. Mijn beweging is echter een kleine ramp aan het worden. Zaterdag ging ik naar een feestje waar er gedanst werd. Slechts 3 liedjes hield ik het vol vooraleer ik me moest zetten, volledig buiten adem en met verzuring in mijn benen.  Gewoon nog maar stappen begint trouwens al moeilijk te worden, ik sleep me vooruit, terwijl ik mijn buik met 2 handen vasthoud omdat ik anders het gevoel heb dat hij er zo zal uitvallen.

goestingskes?:  Ik ben ondertussen verslaafd aan suikerbonen!

Iets wat me misselijk maakt?: misselijk niet, maar soms wel zodanig maagzuur dat het wel lijkt op misselijkheid.


Dingen die moeilijk zijn door buik: Hierin kan ik vrij kort zijn: ALLES! Ongelooflijk hoe op 1 week tijd alles zo kan veranderen. Ondertussen is er niets wat nog gemakkelijk is dankzij de steeds groter wordende buik. Bukken lukt zowiezo niet meer, in en uit bed of zetel komen is een hele onderneming, en zelfs gewoon me verplaatsen begint moeilijk te worden.  Voor werkelijk alles wat ik doe zit de buik in de weg.


Kwaaltjes?:  Een kwaaltje is het natuurlijk niet echt, maar het is gewoon lastig geworden, en dat is nu eenmaal normaal voor die laatste weken. Het komt er nu op aan naar mijn lichaam te luisteren en op tijd een pauze in te lassen.


Humeur?:  Emotioneel en hormonaal. Iets kleins kan me helemaal van streek brengen of ontroeren.

Kijk uit naar: mijn volgend dutje ;-)

Shopping?:   Niets gekocht, maar wel weer wijzigingen aangebracht aan de geboortelijst.

Nestdrang?:  vermits ik dit gevoel heb dat hij wel eens eerder kan komen, wil ik ook alles in orde hebben. Helaas word ik hierin gehinderd door mijn lichaam dat niet meer meekan. Ik heb een to do lijstje en hoop echt dat tegen het einde van mijn verlof alles in orde is. Misschien dat ik me dan ook wat rustiger zal voelen. Ik heb ook mijn eetkamer en woonkamer terug van plaats (laten) veranderen, met dank aan mama en papa.

Wat is er al geregeld?:  gelukkig zijn de ouders er ook om te helpen. Zo heeft mama mijn gordijnen gewassen en papa de verzorgingstafel voor in de badkamer in elkaar gezet.  Zelf heb ik nog 2 baby-wasjes gedraaid (de vriendin had namelijk nog een hele doos kleertjes bij), en heb ik de wandelwagen in elkaar gezet.

Voorbereiding bevalling: Maandagavond was het baby-beurs in de kliniek. Daar kreeg je echt praktische informatie over hoe je je verblijf in de kliniek best voorbereidt. Wat er in je valiesje moet, hoe een epidurale eruit ziet, hoe je de baby wast,... alles kwam aan bod. Er werd afgesloten met nog een rondleiding op de materniteit. En deze keer heb ik ook het bad gezien!

Nu dat ik mijn lessen 'actief bevallen' volg, en ook wat meer geïnformeerd ben over hoe het eraan toegaat bij een bevalling, heb ik besloten om te proberen zonder epidurale te bevallen. Ik zeg wel proberen want ik heb geen idee wat me te wachten staat. Toch wil ik het proberen want ondanks de pijn is het wel een belevenis is ďie ik echt wil meemaken.  Met epidurale lig je gekluisterd aan je bed en dit wil ik liever vermijden. Ik ben niet bang voor de bevaling maar hoop toch dat ik wat meer uitgerust eraan kan beginnen. Er zullen dus nog veel dutje volgen de komende weken!