Walter - week 7

Tijd maken om een blogje te schrijven is soms een hele opgave. Ongelooflijk hoe vlug een dag passeert en hoeveel je bezig bent met de verzorging van zo een kleintje. En het was uiteraard ook een drukke week waarin er veel op het programma stond.

Borstvoeding: de bv gaat nog steeds super!  Als het zo blijft gaan zie ik het echt zitten om dit vol te houden tot aan 6 maanden. Toch kreeg ik de raad om af en toe al eens af te kolven zodat ik eens een flesje kan geven. Zo kan Walter hieraan wennen, want als ik ga wachten tot ik overschakel zou ik wel eens met een 'flesweigeraar' kunnen zitten en dat is naar het schijnt helemaal geen pretje.  Zo gezegd, zo gedaan dus. Ik kan je al zeggen dat dit de eerste keer niet simpel was. Een hele middag ben ik daarmee bezig geweest!  Ik had op een rommelmarkt zo een handmatig afkolfapparaat gekocht, maar moest natuurlijk eerst nog zoeken hoe dit juist in elkaar gestoken moest worden. Waarom maken ze die spullen niet eenvoudiger? Na heel wat puzzelwerk zat dit dus in elkaar, klaar voor de volgende stap. Ik moest dit namelijk nog allemaal steriliseren, iets wat ik tot nu toe nog nooit moest doen. Een pot op het vuur en een vergiet erover kreeg ik als raad. Men heeft er wel vergeten bij te zeggen dat het water verdampt en dat je, voor je het weet, een lege pot op het vuur hebt staan...
Nadat alles (afkolfapparaat, flesje, speentje, bewaarpotje) gesteriliseerd was, kon ik eraan beginnen. Hop, machine aan de borst en pompen maar... Vermits ik een goede melkproductie heb was het niet zo moeilijk om melk te kolven. De toeschietreflex was er al vlug en de melk spoot er werkelijk uit. Helaas wel aan beide kanten... En vermits ik 2 handen nodig had om én dat machientje dicht tegen mijn borst te houden én ondertussen te pompen, was er geen hand meer vrij om die andere borst beetje tegen te houden in haar enthousiasme. Volop smossen dus...  Het andere probleem was dat de borstschild, het gedeelte dat op de borst gezet moest worden, net iets te groot is. Dit had 2 grote nadelen. Ten eerste werd het kolven zo nogal pijnlijk, en ten tweede liep de melk er ook langs onderen uit... Nog meer gesmos dus. Na een kwartiertje was mijn potje toch al redelijk vol. Ik had 80 cc gekolfd. Nu ja, ik denk dat ik het dubbele gekolfd had, maar slechts 80cc was in het potje terecht gekomen. Al de rest op mij. Ik hing werkelijk vol met plakkerige moedermelk. Wat een gedoe! Nu maar hopen dat Walter dit ging opdrinken vanuit het flesje! Gelukkig was dit geen probleem, mijn klein slokopje had dit op slechts 5 minuten op en heeft nadien nog een kwartier aan de borst verder gedronken... 
De eerste keer kolven was dus een hele bezigheid, maar oefening baart kunst zeggen ze dus ik zal hier gewoon nog wat meer mee bezig moeten zijn. Helaas vind ik nergens een nieuwe borstschild, eentje die wel past. Mijn afkolfapparaatje is namelijk het oude model en het is niet zo simpel om hiervan nog iets bij te bestellen. Ik zal dus een nieuw moeten aankopen. Ik heb ook al geïnformeerd om er eentje te huren (een electrische dan), maar viel achterover van de prijs... 44 € per maand + 28 € voor je startpakket en dan nog 88 € waarborg. En vermits ik nog 4 maanden bv te gaan heb komt dit zo wel duur uit. Ik zal dus gewoon een nieuwe handmatige kopen.  Wordt vervolgd...

Moeilijkste moment van de week: deze week moest ik met Walter terug naar de dokter voor zijn allergietestjes. De testjes op zich vielen goed mee, op zijn rugje werd er een klein prikje gegeven (mini-prikje, Walter bleef er kalm onder) en hier werd dan het product op gesmeerd. Zou die plek rood worden dan is dit een product waar Walter allergisch voor is, maar hij reageerde op niets. Nadien was er echter ook nog een bloedafname, en dit was gewoon vreselijk. Je moederhartje breekt! Ik had totaal geen idee hoe men bij een baby'tje bloed neemt en ik dacht gewoon hetzelfde als bij ons. Maar nee, dit is uit het handje en het bloed komt er druppeltje per druppeltje uit dus dit duurt eindeloos!  En maar huilen! En ik weende gewoon mee. Zo machteloos dat je je dan voelt. En zo schuldig dat je hem dit laat ondergaan.  Tot overmaat van ramp hadden ze niet genoeg bloed, dus was er nog een tweede bloedafname aan zijn ander handje nodig..
De resultaten zijn ondertussen binnen en Walter is niet allergisch. Mijn vermoeden van verborgen reflux werd echter wel bevestigd door de kinderarts. Hij krijgt nu Zantac hiertegen. Dit is een soort siroop die hij 2 keer per dag moet nemen, je moet dit met een spuitje in zijn mondje spuiten. Dat klinkt gemakkelijk, maar Zantac smaakt heel bitter, het heeft gewoon een vreselijke smaak, waardoor dit telkens opnieuw een gevecht is om hem dat te geven. Je moet dit zo diep mogelijk spuiten en dan zijn mondje toehouden zodat hij het inslikt. En maar wenen... een klagend weentje dat zegt 'waarom doe je mij dit aan?'  Het lijkt wel alsof je hem aan het martelen bent... Dan moet je verstand het gewoon overnemen, dat zegt dat 5 min slechte smaak beter is dan urenlang brandend maagzuur. Maar leuk is het niet...

Kilo's: Walter werd gewogen bij de kinderarts op 6w1d en woog toen 5,6 kilo. Dat gaat dus flink vooruit! Mijn kilo's staan nu op 54,2. Nog slechts 200 gram van mijn begingewicht!  Deze week ook voor de eerste keer naar de postnatale kine geweest, maar helaas was de kinesist net in verlof, dus geen oefeningen, enkel 'fitness' op de apparaten. Het was een beetje rommelig want er waren geen andere mama's en Walter had geen zin om in zijn maxi cosy te blijven zitten dus heb ik de meeste oefeningen gedaan met Walter in de draagzak. Walter zit trouwens supergraag in zijn draagzak, hele kilometers leg ik zo af! Niet moeilijk dat ik vlug terug op gewicht zit!

Mooiste moment van de week: deze week werd Walter gedoopt en dit was een prachtige dag! Walter droeg een mooi feestpakje en zag er zo feestelijk en knap uit!  De viering was heel mooi, intiem en gezellig en Walter deed het eigenlijk heel goed, een klein beetje gemor maar hij zette het niet op een luid wenen. Ook meter en peter, oma en opa en de andere genodigden waren feestelijk gekleed en vol liefde voor Walter. Na de viering gingen we naar een hoeve waarin we in een zaaltje apart een doopfeest hadden. Lekker eten, een gezellige omgeving, veel liefde en wat kerstsfeer. Meer was er niet nodig om er een hele mooie dag van te maken. Walter was superflink en liet zich door iedereen vertroetelen.

Meest emo moment van de week: Walter heeft voor het eerst echt gelachen! Wat zalig is dat! Je doet nadien werkelijk alles om terug nog eens een lachje te ontlokken. Zo mooi!

Wat kan Walter allemaal: Walter kan dus al lachen. Hij kan ook al reageren op de tv. Ik zet hem dan in zijn sitter en zet babytv op. Dit zijn heel kleurrijke programma's met leuke muziekjes en Walter vind dit echt leuk (voor zo een 20 minuten en dan moeten we weer uitkijken naar iets anders om hem te entertainen).

Slaap: wat doe je toch allemaal voor wat slaap... Sinds deze week probeer ik routine in Walter zijn dag te krijgen, en een vast slaapritueel voor de avond. Ik heb gemerkt dat het zo veel beter gaat met zijn slaap. Routine is belangrijk, zelfs voor een babytje van 7 weken!  Het badje heb ik verschoven naar de avond. De ene avond ga ik samen met hem in bad, de andere avond krijgt hij een oliebadje en wordt hij uitgebreid gewassen. Nadien nog lekker eten, een beetje knuffelen en dan hop naar bed. Ik leg hem nu 's avonds niet meer in zijn park, maar rechtstreeks in zijn wiegje boven. Zo slaapt hij een eerste blok van 5 uur en een tweede blok van 4 uur. Dit heeft hij toch al enkele dagen na elkaar gedaan en zo kan ik ook al wat slaap inhalen. Het gaat de goede weg uit, al is doorslapen nog een fictief gegeven bij ons.

Walter's eerste keer: eerste lachje, eerste echt goede nacht... het was een superweekje!

Activiteiten: we proberen dus wat routine in de dag te krijgen. Dat betekent concreet dat we opstaan om 7 uur, Walter ligt dan een half uurtje in zijn park terwijl ik het huis wakker maak (lichten, verwarming, rolluiken, poes eten geven, koffie zetten en al vlug wat ontbijten). Nadien maken we ons klaar, ik ga de douche in terwijl Walter in zijn sitter zit, en nadien kleden we Walter aan.  Vervolgens is hij nog even wakker tot aan de volgende voeding. Ik probeer hem dan 's ochtends toch 1,5 à 2 uur te laten slapen. Nadien weer eten, een beetje spelen en terug een grotere tuk (2 à 3 uur) in zijn park, of op stap gaan met mama. Weer eten, wat spelen en dan nog een kort tukje in de vooravond (een uurtje). Nog eens eten (in de vooravond geef ik hem om de 2 uur, zodat hij meer gegeten heeft alvorens de nacht aan te vangen), dan zijn badje en dan in bed. Ik merk echt dat hij deugd heeft van deze routine en dat hij ook veel kalmer is als hij vaste slaapmomenten heeft.