Last van hormoontjes?

Eens je, zoals ik nu, voor een baby’tje gaat met medische begeleiding, dan krijg je de hulpmiddelen. De hormoontjes.  Ondertussen heb ik al voor iedere week van mijn cyclus een ander hormoon.  De clomid om eitjes te laten rijpen, de pregnyl om eisprong uit te lokken, de utrogestan om progesteron te verhogen en de asaflow om miskramen te vermijden.  En met ieder nieuw hulpmiddel dat je krijgt, krijg je ook nieuwe hoop. 

‘Nu moet het toch wel lukken’ denk je dan.  De teleurstellingen nadien zijn dan ook soms groter.

Het is dus een dubbel gevoel met die hormonen. Je bent blij dat ze er zijn, maar je bent kwaad om wat ze met je lichaam doen.  Hoe langer je ze neemt, hoe meer je daar ook op reageert.  Zo voel ik me de laatste tijd  vrij ‘hormonaal’. Vooral met de emoties weet ik geen blijf. Ik kan om iets kleins beginnen huilen. En dat is dan niet omdat ik verdrietig ben. Het is eerder dat ik dan ZIN heb om eens goed te huilen, omdat dit zo leuk is om de traantjes eruit te halen. Ik ben ook om alles ontroerd.  De traantjes vloeien dan zonder ik ze kan tegenhouden.  Alsof je lichaam toch een eigen leven aan het leiden is.  Je bent jezelf niet.

Vooral na de clomid reageerde ik hier nogal fel op.  Ik werd kwaad op een vriendin, en liet nadien natuurlijk traantjes omdat ik kwaad werd.  En als ik er dan nadien aan terugdacht, waren de traantjes er terug.  Gelukkig dat niet iedereen dat altijd merkt. De goede vriendinnen wel. Die nemen je dan even apart en vragen of het wel gaat.  Zo kwamen we vorige week 2 keer samen met de acteurs voor het Detectivespel.  De eerste keer had ik al een hele dag van traantjes gehad en deed ik zo enorm mijn best om me in te houden voor de rest van de avond. En de tweede keer was de dag van de punctie/inseminatie.  Toen voelde ik me fysiek ook echt niet goed.  De hele avond zat ik er gelijk een vodje bij. Ik had blij moeten zijn, want de inseminatie was kunnen doorgaan. Maar toch viel er gelijk een triestig gevoel over mij dat ik niet kon wegschudden.  Nadien hoorde ik ook dat dit kan komen doordat men rommelt beneden aan de eierstokken (voor de punctie moet men door de eierstok). En eierstokken hebben dat niet zo graag, dat slaat meteen op je gemoed.  Gelukkig was het 2 dagen later al veel beter.  Alhoewel ik nog steeds snel ontroerd ben…


©, 2014, bam-to-be.blogspot.be