Zoveel ei'tjes! - zevende inseminatie

Wat is het toch zalig als de tijd voorbij vliegt!  Ik had het de afgelopen 2 weken zodanig druk met de laatste voorbereidingen van Het Detectivespel, dat ik amper tijd had om aan iets anders te denken.  De dagen vlogen voorbij en ik zit ondertussen zelfs al in mijn 2^de wachtweek!  Maar vooraleer ik zelfs maar de wachtweken kon instappen is er al heel wat gebeurd…

Op dag 11 van mijn cyclus had ik een afspraak in Gent voor follikelmeting. En deze keer was dit best een spannend moment, want doordat ik voor de eerste keer clomid nam, wisten we niet of er 1, 2 of zelfs meer follikels zouden klaarzitten. Bij meer dan twee wou men niet insemineren, dus ik hoopte vurig op 2 ei’tjes.  Maar wat bleek…. Het waren er 3, twee rechts van 17 mm en 19 mm en eentje links van 21 mm. De moed zonk me alweer in de schoenen.  Maar gelukkig was het kalf nog niet verdronken. De gynaecologe zei dat het misschien mogelijk zou zijn om vlak voor de inseminatie een punctie te doen, waardoor er 1 follikel wordt leeggezogen. Dit op voorwaarde dat ze nog niet alledrie gesprongen zijn uiteraard, want eens ze weg zijn is het te laat.

Ik verliet de praktijk met een gemengd gevoel. Langs de ene kant was dit allemaal niet zo’n ideaal nieuws.  Maar langs de andere kant kwam er ook een irrationeel en onverklaarbaar fier gevoel over mij.
‘Waw! Ik heb maar liefst 3 ei’tjes geproduceerd!’
’s Avonds was er een feest met dresscode blauw en wit, waar ik ieder jaar zonder twijfel van de partij ben.  En ditmaal had ik nog 3 ei’tjes bij! Vlak voor het feest had ik nog de pregnyl gekregen waardoor de eisprong op gang wordt gebracht. Ik was gewoon de allervruchtbaarste vrouw daar aanwezig denk ik!

Op maandag werd ik dan ’s ochtends verwacht voor de echo. En oef! Er zat nog 1 follikel dat men kon tegenhouden. De andere twee waren al vertrokken. Men kon dus overgaan tot de punctie. Dit was echter wel wat ingrijpender dan ik had gedacht.  Eerst werd ik volledig ingesmeerd met chloor, van mijn knieën tot aan mijn navel droop het van mijn lijf.  Vervolgens werden er lakens over mijn beide benen en over mijn lichaam gelegd. Met juist een gaatje vrij zodat de gynaecoloog zijn werk kon doen.  Snikheet was het onder die lakens, door de zenuwen had ik van die opvliegers en door het feit dat ik daar absoluut niet weg kon was dat niet meteen comfortabel. Nadat de gyn en de verpleegster zich ook helemaal ontsmet en in chirurgische outfit hadden gehesen, kon men verdergaan. De punctie zelf was kort. Gewoon prik en het is voorbij.  Een venijnige prik, dat wel.  Maar vanaf je de pijn voelt is het ook alweer voorbij.

Het is te zeggen… normaal is het dan voorbij.  Maar blijkbaar had men een bloedvaatje geraakt waardoor ik nogal bloedde.  Daardoor moest er terug een eendebek geplaats worden en diende de gyn druk uit te oefenen op de plek van de bloeding. Langs vanbinnen dus. Het volgende kwartier bleef hij maar binnen en buiten gaan met nieuwe watjes. Het was precies een opendeurdag daar beneden. En nee dit was allesbehalve aangenaam. Ik had zin om te schreeuwen ‘en blijf daar nu van!’.  Ik snapte ook niet helemaal waarom men dat bloed niet gewoon kon laten stromen. 
‘Geef me een maandverbandje en het zal wel vanzelf stoppen’ zei ik, in een poging ze te doen stoppen.  Maar de gyn mompelde iets over 'communicerende bloedvaten' en dat de bloeding echt gestelpt moest worden en bleef vervolgens verwoed op en neer gaan met watjes.  Het was blijkbaar toch iets ernstiger dan ik had gedacht. Dit besefte ik pas toen de verpleegster vroeg of ze een infuus moest aanleggen.  Maar de gyn bleef kalm waardoor ik ook niet panikeerde en gewoon op mijn tanden beet en de leuning kapotkneep.  Gelukkig kreeg ik nadien een bedje en een koffie aangeboden, zodat ik rustig terug tot mijn positieven kon komen.  Ik voelde me namelijk terug wat draaierig, net zoals met het HSG onderzoek. 

De inseminatie ’s middags is zonder problemen verlopen en zo zat ik meteen voor de 7^de keer nu in de wachtweken. Maar deze keer met een dubbele kans!  Nu moet het toch lukken hé!

©, 2014, bam-to-be.blogspot.be