De volgende stap...

Ongeveer 2 weken na de operatie wordt je terug verwacht in Gent om de uitslag bij de gynaecologe te bespreken. Er wordt tevens besproken wat nu de verdere stappen zullen zijn. Best weer een spannend gesprek, net zoals ongeveer 2 maanden geleden toen er werd beslist om de laparoscopie te doen. Uiteraard wist ik al in grote lijnen de resultaten van de operatie, dus veel nieuws werd er niet gemeld. Buiten wat verklevingen links (die men toegebrand heeft) was alles perfect in orde. En de verklevingen waren helemaal niet zo erg dat dit de reden kon zijn van een uitblijvende zwangerschap. Al bij al is het toch positief dat men geen grote problemen heeft gevonden. Mijn baarmoeder is normaal van vorm, baarmoederslijmvlies mooi, slanke en goed doorgankelijke eileiders, normale eierstokken… kortom alles perfect!

De volgende stap is dus ivf/icsi. In het UZ Gent past men op de helft van de eitjes ivf toe, en op de helft icsi, dit ook als onderzoek wat het beste lukt. Hoe gaat dit hele ivf-gebeuren er nu in de praktijk aan toe? Dit wou ik vooral weten… Je start aan het begin van je cyclus, dus als je net je maandstonden hebt gehad, op dag 2, 3 of 4. Eerst krijg je een spuitje decapeptyl. Dit zorgt ervoor dat de communicatie tussen je hersenen en de downstairs wordt stilgelegd.  Het is namelijk belangrijk dat je hersenen niet weten wat er allemaal zal gebeuren want anders willen ze zich moeien en beginnen ze zelf opdrachten te geven aan de eierstokken enzo… Dus voor de goede vrede zullen we het de hersenen niet vertellen. Shhhht!  

Vervolgens begin je met de volgende spuitjes, namelijk Gonal F, dit is een follikelstimulerend hormoon, een medicament dat ervoor zorgt dat er niet 1 ei’tje rijpt, maar meerdere. Vanaf dag 3 ongeveer zet je bij jezelf iedere dag een spuitje. Uiteraard moet je dan wel vaak op controle gaan, want ze willen precies weten hoeveel follikels er zijn. Het mogen er ook niet té veel zijn want dan heb je overstimulatie en dat is nogal pijnlijk. Ze mogen ook nog niet zodanig groot zijn dat ze al vanzelf gaan springen. En ze moeten uiteraard ook zeker zijn dat de dosis groot genoeg is om inderdaad meerdere eitjes te laten groeien. Vandaar dus dat je regelmatig op controle moet. Vanaf er enkele eitjes groot genoeg zijn om te oogsten (inderdaad men noemt het ‘oogsten’, de hele terminologie doet soms vermoeden dat we een kip zijn die maar eitjes moet leggen, maar ja langs de andere kant is dat ook wat er te doen staat he… eitjes produceren). Je krijgt dan opnieuw pregnyl (nog een spuitje dus) en dan ben je klaar voor de punctie.

Bij de punctie prikt men iedere follikel aan en zuigt men het ei’tje eruit. Dit gebeurt onder plaatselijke verdoving en je krijgt ook een soort pijnstiller waar je wat ‘wooshie’ van wordt (woorden van de gyn). Vandaar ook dat er voor de punctie iemand moet meekomen want in wooshie-staat mag je uiteraard niet autorijden.  En dan volgen er 24 stresserende uren. Men zal de eitjes proberen te bevruchten, de volgende dag krijg je dan telefoon met de mededeling hoeveel ei’tjes er bevrucht zijn. Na 3 of 5 dagen (naargelang kwaliteit ei’tjes) wordt er dan een bervucht eitje teruggeplaatst (vergelijkbaar met inseminatie). En dan is het ‘gewoon’ nog 2 weken wachten vooraleer je weet of het nu gelukt is of niet. 

Met wat geluk heb je redelijk wat bevruchte eitjes en kan men er ook invriezen. Dit noemt men dan een cryo. Het voordeel daarvan is dat je (als de eerste poging niet lukt), bij de volgende poging zo een eskimo’tje kan gebruiken. Dan hoef je geen extra hormonen te nemen. Bovendien valt zo een cryo-poging naar terugbetaling toe bij de vorige keer.  Na iedere ‘verse’ poging (dus geen cryo), moet je minstens 1 maand overslaan, dit om je lichaam terug tot rust te laten komen. 

Na deze hele uitleg werd ik dan verwacht bij de vroedvrouw voor de praktische informatie, maar vermits dit ook nog een hele boterham is maak ik daar nog een apart blogje van!

©, 2014, bam-to-be.blogspot.be