Zalig herstellen

‘Voor een laparoscopie moet je minstens een week thuisblijven’ kreeg ik te horen. Zo gezegd, zo gedaan.  Ondertussen ben ik zo goed als volledig hersteld en kan ik eerlijk zeggen dat ik genoten heb van mijn weekje ziekteverlof. Dat klinkt misschien grof, maar ik was nog meer ontspannen dan tijdens mijn vakantie. Het helpt natuurlijk ook als je de dag begint en afsluit met een stevige pijnstiller. 

Bij thuiskomst was het uiteraard echt nog wel even afzien. Slechts een uurtje later lag ik al in bed, mijn schouders en rug deden teveel zeer om in de zetel te blijven zitten. Maar de eerste nacht (en alle nachten nadien) heb ik vrij goed geslapen. Het is wel even oppassen als je je probeert te draaien (buik vasthouden!), maar het was niet zo dat ik de slaap niet kon vatten. De eerste 3 dagen heb ik grotendeels al slapend doorgebracht, met zowel een ochtend- als middagdutje. Zalig om gewoon terug in bed te kunnen kruipen zonder dat je je hiervoor schuldig moet voelen. En wat doen die dutjes ook telkens echt deugd!  De derde dag was het iets beter weer en kon ik zelfs een dutje doen op mijn zetel buiten. De pijn was echt te doen. Je voelt uiteraard dat ze gewerkt hebben daarbinnen, en je voelt de wondjes, maar als je op tijd die pijnstiller neemt dan beperkt de pijn zich tot een ‘ongemakje’. Het lastigste was die rug- en schouderpijn, maar ook die was na een dag of 5 al veel beter.  

Na enkele dagen kreeg ik zeer aan mijn benen. Het vele liggen en rusten had er namelijk voor gezorgd dat mijn bloeddoorstroming nie meer zo ideaal was (ik had die anti-flubiet kousen misschien wat langer moeten dragen), dus besloot ik een wandelingetje te maken. Tot aan het zwembad en terug. Heen viel nog redelijk mee, terug was een ander paar mouwen. Maar wat een luxe om dan bij thuiskomst gewoon op je zetel te kunnen kruipen, een middagfilmpje te kunnen bekijken en vervolgens een klein dutje te doen.  

Iedere dag ging het beter, en kon ik dus al eens iets anders doen dan gewoon liggen. Zo heb ik koekjes gebakken,  enkele naaiprojectjes afgewerkt en confituur gemaakt. Tegen het einde van de week kon ik al wat meer naar buiten om een lunchke te doen met een vriendin. Echt zwaar werk zat er echter nog niet in, vandaar dat mijn lieve mama en papa hadden aangeboden om nog eens langs te komen om mijn huisje te poetsen. Ah wat een luxe! Wat een vakantie! Ik schaam me bijna om het toe te geven, maar ik heb echt genoten van dat ziekteverlof.  Ik voelde me iedere dag beter worden, wat super is, maar wat meer… ik voelde iedere dag meer mijn energie terugkeren.  Die was de laatste maanden zo goed als verdwenen. Gaandeweg de week merkte ik dat ik het niet langer nodig had om voor 22u in bed te kruipen, ik werd stilletjes aan terug ‘de oude’. En dat gevoel is onbeschrijflijk. Want als je al zo lang moe rondloopt begin je te denken dat dit nooit meer zal veranderen. Als dit dan toch verandert is dat een zalige verrassing. 

Kortom, mijn ziekteverlof heeft me deugd gedaan. Ik kan nu vol energie het nieuwe jaar, de nieuwe job en de nieuwe ivf-pogingen aanvangen!

©, 2014, bam-to-be.blogspot.be