Ik ben vruchtbaar!

Wat een weekend… Wat een lang, ongelooflijk, spannend, emotioneel en speciaal weekend. Absoluut eentje dat ik nooit maar dan ook nooit zal vergeten.  Donderdag mocht ik dus bij de gynaecoloog komen om te kijken wanneer ik juist op men vruchtbaarst zou zijn.  Hij liet me weten dat mijn baarmoederslijmvlies zich terug goed hersteld heeft na mijn spiraaltje en dat er idd een ei’tje klaar zat… Eentje van 15,5
’15,5? Cm?’ vroeg ik meteen.  En van zodra de woorden uit mijn mond kwamen besefte ik dat ik weer een kemel van jewelste aan het slaan was. Alsof er echt een ei van 15,5 cm klaar zou zitten. Ik moet echt eens leren nadenken voor ik iets zeg. De gyn liet me weten dat het over ‘mm’ ging.  Ik zat er zó dichtbij!  Nu in ieder geval, dat ei’tje groeit iedere dag 2 mm en als het 20 mm is, dan springt het.  Dus een snelle berekening leverde op dat ik zondag of maandag op mijn vruchtbaarst zou zijn.  Dus ik zou zaterdag en zondag de ovulatietest moeten doen om dat nog exact te bepalen.  Waw, dat is maar 3 of 4 dagen meer!

Met een grote smile en nog een grotere energie verliet ik de kliniek en sloeg aan het schilderen thuis.  Ik heb eens ergens gelezen dat dat niet zo gezond is eens je zwanger bent, vandaar dat ik dat nu nog persé in orde wou hebben.  Ja, inderdaad, ik ben me ervan bewust dat dit weer één van mijn neurotische kantjes is. Nadat ik vrijdag dan nog eens heel men huisje een grote poetsbeurt had gegeven, was ik klaar voor mijn weekendje. Ah ja… het was ‘preconceptiefeestje’ zaterdag.  Maar nog voor ik daarvoor een outfit kon kiezen was het tijd om die vruchtbaarheid terug te testen.  Donderdag en vrijdag had ik ook al zo een test gedaan, dus ik wist al een beetje hoe dat in elkaar zat.  Het is ook helemaal niet moeilijk… gewoon plassen op een stokje en dan 3 minuten wachten. Verschijnt er een smiley’tje, dan ben je vruchtbaar, is het gewoon een bolletje dan ben je nog niet vruchtbaar.  Helaas was ik deze keer misschien nét iets te enthousiast en heb ik de test nadien ondersteboven gehouden of er te lang op geplast of zo want ik kreeg helemaal geen rondje of smileytje, dan wel een boekje.  De test was mislukt!  Geen probleem… zei de gebruiksaanwijzing, je moet een nieuwe test nemen.  Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, nadat je net je hele blaas geledigd hebt.  Het lukte me dus totaal niet meer.  Dan maar water drinken. Een volledig glas, en nog één, en nog één.  En maar wachten totdat ik terug iets van plas zou kunnen creëren.  Nog nooit zo verlangd naar een volle blaas als zaterdagochtend.  Na een dik half uur lukte het terug…  En ja hoor… net zoals ik dacht… er verscheen een smiley’tje!  Halleluja ik was vruchtbaar!  En zo fier dat ik was!  Alhoewel dat niet echt een persoonlijke verwezenlijking is, dan wel een maandelijks terugkerend lichamelijk verschijnsel.  

Eens je een positieve LH-test hebt, moet je dan een sms sturen naar UZ Gent.  Nog geen half uur later kreeg ik een sms-je terug:
‘Inseminatie op 29/09/2013 om 12u15’
Waw… dat is de volgende dag al!  Ik wist helemaal niet meer waar ik het had en liep enorm zenuwachtig.  We hadden gepland om zaterdagavond eens goed uit te gaan, een laatste keer uit de bol te gaan, maar met de inseminatie zo dichtbij, besloot ik het toch maar een beetje kalm te houden ’s avonds.  En de volgende dag moest ik al om 12u in Gent zijn.  Gelukkig bleven we daar slapen, dat kwam nog goed uit.  Ik zou wel meerijden met de vriendin, dus na een kort overleg met mijn verstandigste kant besloot ik haar in te lichten.
‘Het is morgen!’
‘Morgen? Morgen! MORGEN!!?!!!’ riep de vriendin in crescendo.
Lief als ze is bood ze aan om meteen mee te gaan, en zo vertrokken we ’s middags naar Gent, klaar voor een avond in leuk gezelschap, op de vooravond van die eerste inseminatie…

©, 2013, bam-to-be.blogspot.be