Derde keer, goede keer? - derde inseminatie

Het begint langzaam aan routine te worden, de hele inseminatieweek. En dat bedoel ik zeker niet slecht, het is misschien goed dat de spanning er een beetje af is en dat ik een inseminatie meer ontspannen tegemoet ga.  Deze hele week was eigenlijk heel rustig. Ik heb van de gelegenheid gebruikt gemaakt om eens goed bij te slapen, dat was nodig na zo een weekend.  En vermits ik al een hele week op het randje van ziek/niet ziek balanceerde wou ik geen risico’s nemen.  De hele week dus om 22u00 naar bed.  En dat deed deugd!

Donderdag had ik dan afspraak bij de gyn voor follikelmeting, en zoals ik al had gedacht was er een ei’tje van 16,5 mm.  Tenminste die chance dat ik heel regelmatig ben en iedere maand netjes op tijd een ei’tje produceer.  Er zijn genoeg meisjes die maar wat graag daarvoor zouden tekenen. Op nog geen 10 minuten was ik terug buiten bij de gyn, en dat was perfect. Zo was ik alleszins op tijd op het werk en moest ik weer geen uitvlucht verzinnen.  Het UZ Gent liet me dan weten dat ik met ovulatietesten verder moest kijken wanneer de eisprong nu juist was.  En ook dat ging deze keer allemaal perfect.  Ik begin heel goed te worden in het plassen op een stokje! Zaterdag verscheen er het oh zo geliefde smiley’tje.  Nadat ik mijn smsje had gestuurd naar Gent, kreeg ik de bevestiging dat zondag de inseminatie zou doorgaan.  Dan moest ik nog gewoon de pregnyl laten zetten en ik was er helemaal klaar voor!

Zondag voor één keer zonder stress in Gent geraakt. Niet verkeerd gereden, geen file of accidenten gehad, juiste afrit genomen,… en zo was ik er zelfs 45 minuten te vroeg. Allemaal heel ontspannen.  Ik heb in de wachtzaal me zelfs kunnen concentreren op mijn toneeltekst.  Zenuwen waren er helemaal niet te bespeuren.  De hele inseminatie verliep vlekkeloos, geen last met de speculums (er was geen extra-large nodig!), en op nog geen 5 minuten was alles ingebracht.
‘Derde keer, goede keer zeggen ze hé’ zei de vriendelijke gynaecoloog.

Laten we hopen… alhoewel ik deze keer daar heel voorzichtig in geworden ben. Laten we maar rustig afwachten en niet te vlug van stapel lopen.  Ik heb deze keer mijn lesje wel geleerd.  Het plan is om minstens 2 weken te wachten om te testen, en er in tussentijd zo weinig mogelijk mee bezig te zijn.  Ik ga me niet zot laten maken door op zoek te gaan naar lichamelijke verschijnsels en door een betekenis te geven aan toevalligheden. Dit gezegd zijnde wil ik nog even meedelen dat ik 2 ooievaars heb gezien vanmorgen. Het zal toch geen tweeling worden hé?


©, 2013, bam-to-be.blogspot.be