Ik kan niet plannen!

Nog 5 dagen te gaan vooraleer ik normaal ongesteld moet worden en dus zal weten of de tweede poging gelukt is of niet.  De dagen beginnen dus weer ietske langer te duren, terwijl ik wacht tot er genoeg tijd gepasseerd is tot ik mag testen. Toch is er zo een klein stemmetje in me dat zegt dat het ook nu geen goed nieuws zal zijn.  Ik kan het moeilijk verklaren waarom ik dat denk, want objectief gezien heb ik wel degelijk een goede kans deze maand.  Maar tegelijkertijd voel ik nog helemaal niets. Na de teleurstelling vorige maand heb ik ook bewust geprobeerd mezelf niet te laten meeslepen, en dat is tot op zekere hoogte wel gelukt.  Ik heb geen ingebeelde kwaaltjes, maar mijn gedachten gaan er wel altijd naartoe.  

‘Weet je wat het ambetante is?’ jammer ik tegen een vriendin ‘Je kan gewoonweg geen plannen maken. Het is telkens twee weken wachten op antwoord, is het negatief, dan ga ik een kleine twee weken later al terug voor een volgende poging, en dan volgen er weer twee wachtweken, en zo kan je bezig blijven.  Het niet weten wanneer ik juist zwanger zal zijn maakt me zot!  Moest ik nu op voorhand weten dat het binnen 3 maanden pas is, dan zou ik gewoon relaxed aftellen, maar dan heb ik tenminste een datum en kan ik plannen.  Nu is het elke maand opnieuw hopen en proberen en kan ik niets plannen!’
‘Wat wil je dan plannen?’ vraagt de vriendin
‘Ja, ik weet niet… Stel dat ik op reis zou willen! Ik kan bijvoorbeeld geen reis plannen.’
‘Je was toch helemaal niet van plan om op reis te gaan!’
‘Dat is een voorbeeld hé. Ik bedoel maar dat ik niets kan plannen.’
De vriendin schiet in de lach. ‘Je hebt helemaal plannen! Het enige plan dat je hebt is dat je een baby’tje wil en dat zal wel komen… Gewoon nog even geduld hebben.’

Ok, daar had ze wel gelijk in.  Ik wil eigenlijk gewoon die komst van de baby plannen. Mijn hoofd zit vol met ideetjes voor babykamer, doopsuiker, geboortekaartje, zwangerschapsaankondiging,… enz en dit alles staat nog ‘on hold’ tot ik zo een positieve zwangerschapstest in mijn handen houd.  Gisteren bijvoorbeeld was ik nog in de Hema, waar ze ook supersnoezige babykledij verkopen.  Mijn oog viel op een stoer hemdje met een jeansbroekje erbij.  Heel cool voor een klein jongetje.  Maar  of het een jongetje zal zijn dat weet ik nog niet natuurlijk. Net zoals ik niet weet in welk seizoen dat kleintje zijn intrede zal maken.  Is het nog in de zomer dan is zo’n flanellen hemdje natuurlijk veel te warm.   En dit bedoel  ik dus als ik zeg dat ik ‘nog niet kan plannen’, ik kan nog niets kopen!

Hieronder dat 'supersnoezige hemdje met jeansbroekje'


©, 2013, bam-to-be.blogspot.be