Na 7 zwangerschapstesten en 2 bloedtesten heb ik een
antwoord op de vraag die ik zo ongeduldig beantwoord wou zien. Er is even iets geweest, en het is al even
vlug weer weggegaan. Een ‘chemische
zwangerschap’ noemt men dat. Als een
vruchtje wel bevrucht is, maar zich op één of andere manier niet goed weet in
te nestelen. Als er blijkbaar iets niet helemaal
goed zit en de natuur beslist om niet door te gaan. Zo vluchtig dat je het eigenlijk zelfs niet
zou weten… ware het niet voor ons ongeduldig karakter. Ik weet het namelijk wel. Ik kan de evolutie tonen in streepjes, die
telkens duidelijker worden en vervolgens weer vervagen tot er niets meer
is. Of ik kan het laten zien in cijfers,
hoe het hcg stijgt naar 29 en vervolgens terug zakt naar 11. Helaas bestaat er zo geen curve voor het
hart, want dat daalt niet zo vlug. Het beseft amper wat er gebeurd is.
Van ongeloof en pure blijdschap op vrijdag tot puur en rauw
verdriet op zondag. Dan komen de vragen…
Waarom? Hoe komt dit? Wat heb ik verkeerd gedaan? Is het door die tweede tas koffie die ik nog
gedronken heb? Is er iets mis met mij
dat dit weer gebeurd? Na de vragen komen
de tranen. En ik geef me eraan
over. Als de tranen even hard uit je
stromen als het bloed heb je trouwens geen keuze. Na de woede-tranen volgen de stille tranen,
je lichaam verlamd, en de tranen bengelen zachtjes naar beneden. Ik heb ze laten komen, op een bankje op de
dijk, kijkend naar de golven. De zee
doet dan wat ze kan. Ze spoelt je tranen
weg en geeft je terug moed. Laat je weer
vooruit kijken. Kalmeert je.
De tranen zijn weg nu.
De vragen zijn beantwoord, al is het niet op de manier dat ik had
gedacht. Ik moet gewoon blijven hopen en
erin blijven geloven, met liefde.
Geloof, hoop en liefde, de clichés kloppen weeral. Ik sluit graag af met een mooie spreuk, die
nu wel van toepassing is en die me toch wel helpt: ‘Je mag even de moed
verliezen, maar nooit de hoop!’. En zo
gaan we verder, vol hoop voor de volgende maand.
©, 2013, bam-to-be.blogspot.be
©, 2013, bam-to-be.blogspot.be
Hey BAM in spe :), ik ontmoette je op een forum en je verwees me naar blog omdat we net hetzelfde meegemaakt hebben. Zwanger en 2 dagen later ineens niet meer :(! Pfffff, raar doet dat hé... Ik vind je blog hier geweldig en leer je ineens een beetje kennen. Als ik het goed begrijp ben je dus single en ga je er volledig voor. Je bent ondertussen 33, klopt dat? Ik vind het geweldig wat je gaat doen en enorm moedig, ik weet niet of ik dat alleen zou aandurven...
BeantwoordenVerwijderenIk lees ook dat je toch al een tijdje aan het proberen bent. Van 2012 klopt dat? Hoeveel pogingen heb je zoal achter de rug?
Ik vind je een geweldig sterke madam. Woon jij aan de zee?
Ik vind je uitspraak hier wel mooi en zou er ook nog een aan willen toevoegen: 'vallen is niet erg, maar blijven liggen wel'. Je moet weer opstaan hé ;)! En we gaan er terug tegenaan hé!
Veel succes meid!
Sharon