Walter - Week 1

Nu Walter er eindelijk is heb ik besloten om gewoon verder te gaan met de blog, maar dan nu een wekelijkse blog van hoe ik het stel met hem.  Mijn bevallingsverhaal volgt ook nog zeker, maar dit is een hele boterham, dus daarvoor zal ik echt eens tijd moeten uitrekken. Hier alvast week 1 met Walter.


Wat een onvergetelijke week is dat toch, die eerste dagen met je pasgeboren boeleke. Na een zware bevalling waarbij niets liep zoals gepland, was hij er dan eindelijk. Hij heeft wel 3 dagen in de couveuse moeten doorbrengen om infecties uit te sluiten (meer daarover als ik mijn bevallingsverhaal doe).  Walter doet het prima en is echt een blije en gemakkelijke baby. Ik ben uiteraard op slag verliefd. Hij was het lange wachten meer dan waard! 


Hieronder een aantal thema's die ik iedere week opnieuw zal bespreken, uiteraard kunnen er bijkomen en weer wegvallen naargelang Walter zijn evolutie.


Borstvoeding: ik heb ervoor gekozen om borstvoeding te geven. Echt lang heb ik hier niet over nagedacht, het leek me gewoon vanzelfsprekend om eerst bv te proberen. Al is het maar om nadien geen spijt te hebben dat ik de bv geen kans heb gegeven. Ik ben zeker niet tegen flesjes, maar wil gewoon eerst borstvoeding een kans geven. En tot hiertoe verloopt dit zeer goed, wat een opluchting!  Ik maak genoeg melk aan en Walter heeft een prima zuigreflex. We genieten beiden van dit moment, zijn blik nadat hij net gedronken heeft spreekt boekdelen. Dat ventje geniet ervan en zakt weg in een zalige roes nadien. Het aller-begin was echter niet zo vanzelfsprekend. Doordat Walter in de couveuse lag kon ik hem niet meteen aanleggen, ondanks dat ik hem zo graag al in zijn eerste levensuur borstvoeding had gegeven. Ik was verplicht om af te kolven. Dit werd dan gemengd met een flesje en zo kreeg hij toch al wat borstvoeding binnen. Normaal gezien komt de bv trager op gang na een keizersnede, maar dit viel nog zeer goed mee. Gelukkig.  Het was wel raar... zo afkolven zonder dat je je baby al gezien hebt, proberen om toch maar zoveel mogelijk druppels te verzamelen zodat Walter toch al zoveel binnen zou krijgen. Ja, toen waren het echt nog druppels. Ook dag 2 met Walter kon ik hem nog niet aanleggen en kolfde ik telkens een flesje af. Vanaf dag 3 mocht ik enkele keren tot bij hem en mocht ik hem daar voor de eerste keer aanleggen. Een bijna magisch moment. Hij hapte vanaf de eerste keer goed aan en we waren eigenlijk meteen goed vertrokken. Nadien plaatsten ze Walter onder mijn pyjama zodat we skin to skin contact hadden. Eindelijk! Op dag 4 mocht Walter naar de kamer en gaf ik alle voedingen. Ondertussen was de bv goed op gang en hoefde hij niets bij te hebben van andere voeding. Wat een opluchting, dat de bv vanaf moment 1 goed verloopt.

Thuis is het echter opnieuw wat zoeken met de borstvoeding. Je moet zo terug wat structuur in je dag krijgen. Ik heb ondertussen gemerkt dat Walter liever wat meer korte voedingen heeft dan minder en lange voedingen. Hij geeft namelijk wat terug als hij teveel gegeten heeft. Borstvoeding is inderdaad telkens bijstellen en zien wat je baby wil en waar hij zich goed bij voelt. Maar het is toch iets ongelooflijks. Als ik zie hoe Walter kijkt als hij net gegeten heeft, hoe totaal verzadigd en relaxed hij dan is, dan merk je gewoon dat hij zich daar supergoed bij voelt en dat is het allerbelangrijkste!  Er kan zelfs af en toe een lachje af net nadat hij gegeten heeft.



Kilo's: Walter is geboren met een stevig gewicht van 3,750 kilo. Toen we ontslagen werden uit de kliniek zat hij al terug boven zijn geboortegewicht met 3,770 kilo. Flinke Walter!  Mijn kilo's stonden een week na de geboorte op 58 kilo, dat is 4 kilo meer dan voor de zwangerschap. Lucky me!  Mijn buik staat wel nog heel slap en ook met de nodige striemen, maar dit zal wel nog een pak minder. En eens ik terug oefeningen mag doen (na keizersnede moet je toch 6 weken wachten), dan kan ik die buikspieren terug wat trainen.



Beste moment van de week: in tegenstelling tot wat je zou denken was de geboorte zelf niet het beste moment. Ja dat moment was overweldigend, het was mooi, maar door de omstandigheden was het ook moeilijk, spannend en surrealistisch. Het leek op één of andere manier niet echt. Het beste moment van de week, het moment dat ik koester en maar al te graag herbeleef, is de eerste keer dat ik Walter echt kon zien en hem kon aanraken.  Ik had al foto's van hem gezien, maar toch zag hij er in het echt helemaal anders uit. Nog mooier en perfecter (dat is de mama die spreekt he).



Moeilijkste moment van de week: Walter moest eerst 3 dagen in de couveuse doorbrengen. Toen men dat zei vlak na de geboorte toen ik op de kamer was had ik zoiets van 'ja ok, als dat nodig is'. Ik was enorm moe en uitgeput van een inspannende en emotionele dag. Ik besefte op dat moment echt niet dat dit betekende dat Walter niet bij mij op de kamer zou zijn. De volgende ochtend kwam dit besef wel, samen met de vragen waarom hij juist in de couveuse moest liggen.  Vermits ik nog gebonden was aan de pijnpomp kon ik niet uit mijn bed. En Walter kon niet uit de couveuse. Ik hier en hij daar... Eens gaan kijken lukte nog niet, terwijl mijn bezoek wel (door het raam) naar de couveuse kon gaan kijken. Gelukkig waren er de superlieve vroedvrouwen die maar al te goed begrepen dat mijn gloednieuw moederhartje weende. Ze namen foto's van hem, zodat ik hem toch kon zien. Toch verliep die hele eerste dag in een roes. Het was allemaal zo onwerkelijk. Na 2 jaar proberen voor Walter, 9 maanden zwangerschap en een lange 8 dagen overlopen was hij er eindelijk, maar kon ik hem nog steeds niet zien of vasthouden.

Meest emo moment: het moment dat ik het zelf het moeilijkst had om mijn tranen te bedwingen was de dag dat ik afscheid nam van materniteit en met Walter naar huis ging. Ze waren allemaal zo lief en vriendelijk op materniteit dat ik het moeilijk had om deze veilige haven te verlaten. Nu zou het allemaal pas echt beginnen. Walter en ik, wij tweetjes samen. Ik keek ernaar uit om aan dit nieuwe leven te beginnen en wou dus echt wel naar huis. Maar afscheid nemen maakt me altijd emotioneel, en ik was iedereen zo dankbaar voor alles wat ze gedaan hadden voor me, dat ik de hele dag in tranen liep.

Wat kan walter allemaal?: Walter doet het supergoed. Vermits hij een week later geboren is, staat hij eigenlijk ook al een weekje voor. Natuurlijk is hij nog steeds baby, dus de activiteiten zijn voornamelijk slapen, eten, pampers vullen en véél knuffelen. Af en toe, voornamelijk nadat hij net gegeten heeft, verschijnt er ook een klein lachje.

Slaap: Op materniteit namen ze 's nachts Walter mee, zodat ik goed kon slapen. Ik heb hier ook dankbaar gebruik van gemaakt want ik wou zoveel mogelijk gerecupereerd en uitgerust zijn vooraleer ik naar huis ging, want dan sta ik er natuurlijk alleen voor 's nachts.  Walter kon 's nachts toch al heel wat uurtjes tussenlaten zodat ik geen nachtvoeding moest geven in de kliniek. De eerste nacht thuis was echter wat anders. Walter deed het echter super, maar ikzelf ging kijken bij ieder kikje dat hij gaf. Ik heb hem misschien ook wat te vlug aangelegd die eerste nacht. Het zal echt wat zoeken zijn om samen een ritme te vinden.

Walter's eerste keer: deze week bestaat natuurlijk maar uit eerste keren. In de toekomst zullen er wel zaken zijn die hij in die week voor het eerst kan of doet.

Activiteiten: Walter drinkt graag en valt nadien weg in een zalige roes. We knuffelen dan telkens wat totdat hij terug even verder slaapt in zijn park of wieg.