Met het risico als een volledig losgeslagen neuroot over te
komen, wil ik toch even ingaan op die zwangerschapstesten. Ik heb me namelijk weer niet kunnen inhouden
en heb er meteen 4 stuks gekocht. Het
kiezen van die testen zelf is al een hele onderneming op zich. Zoveel merken en zoveel speciallekes en
zoveel verschillende prijzen. Werkt een duurdere test dan misschien beter dan
een goedkopere? Ik besloot meteen de
proef op de som te nemen, door er twee van elks te kopen. Natuurlijk had ik er
al eentje (van de dure) zondag weggesmeten in een moment van totaal niet
gefundeerde hoop.
Dat die test veel te vroeg was (slechts een week na de
inseminatie), en daardoor onmogelijk juist kon zijn, dat besefte ik wel.
Vandaar dat ik de volgende dag weer volop hoop had dat het daadwerkelijk van de
eerste moment gelukt zou zijn. Dinsdag
evolueerde die hoop naar overtuiging. Ik
vond namelijk dat mijn borsten echt wel een pak steviger (en groter ook?)
stonden dan normaal. Woensdag sloeg de overtuiging om in absolute zekerheid
want mijn koffie smeet op, waardoor ik de hele dag op een roze wolkje liep. Ik moest wel zwanger zijn, dat kon niet
anders. Ik moest dus ook niet langer
wachten om te testen, want de test zou meteen ‘positief’ aangeven. Donderdagochtend waagde ik me dus opnieuw aan
een test… maar helaas… weer negatief. Ik
vrees dus dat het echt nog niet zo is.
De ontgoocheling was groot, veel groter dan verwacht
alleszins. Want ook al is dit totaal
onrealistisch, ergens diep in mij was ik ervan overtuigd dat eens ik die hele
procedure doorlopen had en aan de inseminaties kon beginnen, ik dan ook meteen
zwanger zou zijn. Dit blijkt nu niet te
kloppen, en het heeft me toch een hele dag gekost om me hierbij neer te
leggen. Het verdriet dat eruit kwam,
kwam van diep en totaal onverwacht. De
hele dag liep ik gevoelig en geïrriteerd, maar niet in tranen. Tot het moment dat ik in bed kroop en die
tranen er genoeg van hadden de hele dag opgesloten te zitten. Ze kwamen er ongecontroleerd uit en maakten
me even helemaal machteloos. Ik was
kwaad op mezelf om zo naïef te zijn dat ik daadwerkelijk dacht dat het allemaal
zo simpel zou zijn. Ik was kwaad omdat mijn lichaam me vanalles liet
verbeelden. Ben ik dan echt niet slimmer?
Heb ik het me dan echt allemaal ingebeeld?
©, 2013, bam-to-be.blogspot.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten