Morgen al?

Ook al wist ik dat mijn eisprong, en bijgevolg mijn inseminatie-dag eraan komt, toch was ik alweer helemaal geschokt, verrast en opgewonden toen me bevestigd werd dat het ‘morgen’ zover is.  Vanmorgen had ik mijn tweede afspraak bij de gyn.  Ik wist ondertussen al wel hoe het in zijn werk gaat.  Direct naar de echokamer, echo nemen en kijken hoe groot dat follikeltje al geworden is.  Ik begin ondertussen ook al iets meer te onderscheiden op die echo-beelden, die voordien altijd een beetje een wazige zwart-wit storing waren.  Het was echter even zoeken naar dat ‘ei’tje’ dat we vorige keer zagen, wat de gyn deed vermoeden dat de eisprong al op gang zou zijn.  Om dit te bevestigen was er een bloedonderzoek nodig.  

En zo zat ik een kwartiertje later in de spoed te wachten.
‘Een bloedonderzoek?’ vroeg de vriendelijke spoeddokter ‘En wat moet er getest worden? Ah hormoontjes!’
‘Inderdaad, en de resultaten zouden rechtstreeks naar Gent gestuurd moeten worden.’
‘Geen probleem’
‘Maar dat gebeurt toch vandaag he?’
‘Natuurlijk, we weten dat het voor hormoononderzoeken altijd dringend is’
Oef, ik was terug wat gerustgesteld, alhoewel ik liefst van al mijn bloed vergezeld had naar het labo en zelf met de resultaten naar Gent was gereden.  Maar ja, af en toe moet je loslaten en vertrouwen hebben.

De rest van de dag vloog voorbij in een waas. Mijn concentratievermogen zakte tot een absoluut minimum terwijl ik alleen nog maar kon denken aan de uitslag van de resultaten en wanneer ik die zou weten. Net op het moment dat ik me niet meer kon inhouden een mail naar het UZ Gent aan het opstellen was, kreeg ik telefoon. 
‘Met de vroedvrouw van het UZ Gent. Het is om te zeggen dat we uw resultaatjes hebben gekregen en dat uw eisprong inderdaad op gang is. We verwachten u morgen om 14u30 voor inseminatie.  De spuit pregnyl is nu louter ter ondersteuning en mag gegeven worden wanneer je wil!’  En daar waren ze weer… die zenuwen-vlindertjes!  

Ik zal me morgen ziek moeten melden op het werk, en in plaats daarvan naar Gent gaan voor een tweede poging. Waw! Super! Spannend! En ik ben er klaar voor!  Daarjuist kreeg ik mijn eerste pregnyl spuit.  Een vriendin van mijn ouders is verpleegster en zij kwam met veel plezier even tot bij mijn ouders (waar ik blijf slapen vannacht) om die spuit te zetten. 
‘Weet je waarvoor dat is?’ vroeg de mama voorzichtig
‘Dat hoeft men mij niet uit te leggen hoor!’ antwoordde ze met een glimlach ‘dat ken ik maar al te goed! Spannend hé! Maar als het je moed kan geven, pregnyl is inderdaad zeer goed. Ik ken al veel mensen die via pregnyl toch zwanger werden, ondanks soms veel moeilijkheden.’

De spuit was inderdaad ‘venijnig’ zoals ik ergens had gelezen. De prik is niks, maar je voelt dat vocht in je komen en dat is een beetje pijnlijk. Niet dat we niet aankunnen, maar ik kreeg zo meteen de neiging om een goede vloek te laten ontsnappen.  Natuurlijk doet dat er allemaal niet toe.  Als het werkt mogen ze van mij iedere dag zo een spuit zetten!  Morgen is het weer zover…. 


©, 2013, bam-to-be.blogspot.be