Acupunctuur

Het kan zijn dat ik teveel in mijn hoofd stop.  Dat mijn geest spelletjes met me speelt, of een soort bezigheidstherapie op me toepast en me daardoor op zoek laat gaan naar allerlei huis-tuin- en keukenmiddeltjes die de vruchtbaarheid bevorderen. Dat kan. Maar het kan ook dat er nu toch wel één van die middeltjes wel degelijk werkt. Hoe ontstaan urban myths eigenlijk?  Is er niet ergens een kern van waarheid? En kan het dan kwaad om enkele zaken uit te proberen? Zolang het mijn gezondheid niet schaadt en het in mijn portemonnee niet teveel zeer doet kan het geen kwaad eens iets alternatiefs te proberen. Die tip van de warme dranken bijvoorbeeld.  Of ik nu thee drink of water maakt niet veel uit.  Of het helpt om mijn baarmoeder op te warmen, dat weet ik niet, maar ik voel me er wel goed bij. Ik voel me vooral ook warmer.  Ik merk dat ik me letterlijk opwarm aan warme drankjes. Dus zo slecht is dat dan niet hé?  

Met deze ingesteldheid heb ik dan ook beslist om acupunctuur een kans te geven. Van alle alternatieve geneeswijzes is dit toch al het vaakst ‘wetenschappelijk bewezen’ dat het werkt.  Met name het onderzoek van de wetenschappers aan het Christian Lauritzen Institute in Ulm van 2002 vond ik op zijn minst hoopgevend.  Daar verdeelde men 160 vrouwen in twee groepen. Allemaal waren ze 32 jaar en had men al 2 IVF pogingen achter de rug. De ene helft kreeg acupunctuur toegediend en de andere helft niet.  Van de vrouwen zonder acu was er 26,3 % zwanger. De vrouwen met acu hadden een percentage van maar liefst 42,5 %.  Dat is bijna het dubbele!

Zo trok ik deze week naar de acupuncturist.  Een beetje zenuwachtig en gespannen, maar vooral nieuwsgierig en hoopvol.  En ik moet zeggen, het is goed meegevallen! Het was een hele vriendelijke man die uitgebreid zijn tijd genomen heeft.  In totaal ben ik daar meer dan 2uur geweest!  Hij stelde vast dat mijn nierpols goed was, dat ik dus geen probleem heb als het op vruchtbaarheid aankomt.  Ook het feit dat mijn cyclus regelmatig is, bewijst dit.  Het is de innesteling die een beetje hulp kan gebruiken, en daar ging hij dan ook op werken.  En zo begon het prikken.  Hij stak naalden in mijn voeten, onderbenen, pols en uiteraard buik.  Alhoewel ik toch een beetje schrik had van al die naalden, moet ik zeggen dat je de meeste zelfs niet voelt. Af en toe is er eentje een beetje ‘venijnig’ bij het prikken, maar een klein momentje later voel je dat al niet meer.  Vervolgens plaatste hij een houten bakje met daarin een brandend stokje op mijn buik. Dit om de warmte rechtstreeks mijn buik te laten indringen.  Nadien werd er stroom gezet op de naalden om kleine schokjes te geven (dit klinkt zeer pijnlijk maar is het niet, het is trouwens dezelfde methode die bij kinesisten gebruikt wordt). Nadat hij op mijn rug hetzelfde had toegepast, ging  hij over tot oorreflexologie. In je oor zitten er (net als in je voeten) drukpunten die in verbinding staan met je lichaam.  Daar stak hij ‘blijfnaalden’, naalden die een tijd blijven zitten. Je hoort het goed, ze zitten er nog steeds! Het zijn uiteraard zeer kleine naaldjes, meer dan een klein puntje zie je niet. En na een week zouden ze er vanzelf uitvallen.  Nu maar hopen dat dit allemaal een gunstig effect heeft.

Zal het geholpen hebben?  Daarvoor moet ik nog een dikke week wachten. Ik zet alleszins alles op alles deze poging. En dat alleen al voelt goed. Maar zelfs al doe je alles zoals het hoort, dan zit de kans er nog steeds in dat het niet gelukt is.  En andersom ook. Er zijn vrouwen die zwanger worden zonder het te weten en totaal geen voorbereiding hadden.  Zoals ik al zei, je hebt geluk nodig ook.  Maar wat je vooral nodig hebt, is liefde en vertrouwen.  Dit helpt je door de momenten dat je denkt ‘gaat het wel ooit lukken?’  Daaraan trek je je op en zo blijf je positief.  Ik kan het niet verklaren, en misschien beklaag ik me deze woorden volgende week, maar ik heb een goed gevoel…


©, 2014, bam-to-be.blogspot.be