Jammer...

Jammer… maar mijn goed gevoel zat er weer grandioos naast.  Ook poging 4 is niet gelukt.  Donderdagavond (dag 23 van mijn cyclus) had ik een beetje bloedverlies. Even schrikken, want ik verwachtte mijn maandstonden pas op zondag, of ten vroegste zaterdag.  Wat me dus meteen aan het denken bracht… Was dit druppeltje bloed wel een begin van de maandstonden? Of was dit misschien wat innestelingsbloed?  De hele nacht nam ik in gedachten de verschillende mogelijkheden door en tegen de ochtend was ik zo goed als zeker… Dit was een late innesteling.  Ik besloot er meteen een testje tegenaan te gooien… negatief uiteraard.  Maar ook dit kreeg ik weggeredeneerd. Als ik inderdaad een late innesteling had, was het nog te vroeg om al op hcg te testen!

Helaas… alle licht geschifte illusies ten spijt… vrijdagnamiddag waren ze er dan toch en was er geen ontkennen meer aan.  Toch was er deze keer geen woede-aanval, zenuwinzinking of ontroostbaar verdriet.  Ik had eerder zoiets van ‘Ach ja, deze keer niet, maar het moet toch ooit eens lukken hé, en volgende week mag ik al teruggaan’.  Dat is natuurlijk het voordeel van mijn ultrakorte cyclussen. Tegen dat ik weet dat er een poging mislukt is, zit ik al in de volgende cyclus en kan het aftellen naar het moment van inseminatie weer gebeuren. Binnen 3 weken zal ik al weten of de volgende inseminatie gelukt is of niet, en zo gaat het snel.  Meteen tijd dus om in actie te schieten.  Ik heb een nieuwe afspraak voor follikelmeting, nog deze week, en begin volgende week ga ik terug naar de acupuncturist.  De inseminatie zal waarschijnlijk volgende week woensdag of donderdag zijn. En dankzij mijn ultradrukke agenda zal dat er zo zijn!  De komende 14 dagen heb ik bijna iedere dag iets gepland, en bijna allemaal leuke dingen.  Genoeg distracties dus om mijn gedachten te verzetten.

Ik heb het met andere woorden even losgelaten.  Of ik nu deze maand zwanger zal zijn, of de volgende of nog later dit jaar… het is allemaal goed. Dat kleintje is welkom en zal zelf wel kiezen wanneer hij of zij een entrée zal maken.   Ik heb ondertussen (dankzij een mede bam-to-be die ik op een forum leerde kennen en net iets verder staat in het proces dan ik), een beeld van  hoe het verder gaat als je na 6 iui-pogingen nog niet zwanger bent.  Normaal gezien volgt er dan een kijkoperatie, om te zien of alles wel goed zit. Als er dan een beetje endometriose is of zo kunnen ze dat ook al meteen oplossen. Vervolgens zijn er dan nog eerst 3 iui-pogingen voor men eventueel overschakelt op ivf. Dit klinkt allemaal (raar genoeg), zeer positief.  Ik ben blij dat men na 6 pogingen al overgaat tot kijkoperatie. Dit betekent dat er toch grote kans is dat het moet lukken op 6 keer. En als het niet is, verdoet men ook geen tijd meer en gaat men meteen kijken wat er aan de hand is.  Ik ben blij dat ik al weet wat er allemaal volgt, maar zal het tegelijkertijd stap voor stap, maand per maand blijven nemen.  En duimen dat ik met 6 pogingen genoeg zal hebben!  

©, 2014, bam-to-be.blogspot.be