Geen zin

Morgen moet ik testen, en voor de allereerste keer heb ik daar nu eens echt geen zin in. Normaal kriebelt dat al van dagen op voorhand en kan ik niet wachten om me aan een testje te wagen. Maar deze keer heb ik nu eens echt geen zin en zou ik liefst van al de test nog een week uitstellen. Ik heb gewoon geen zin om mijn dag weer met slecht nieuws te beginnen.

Ik verwacht me aan een negatieve test, dus in principe kan ik dan ook niet teleurgesteld zijn. Maar ik weet dat dit eigenlijk niet klopt. Vanaf je die lege test met maar 1 streep, het bewijs van alweer een mislukte poging, voor je ziet liggen, dan komt de teleurstelling toch. En ik heb daar even gewoon geen zin in. Niet deze week, wat eigenlijk een feestweek moet zijn want ik ben jarig. En ik heb nu eens echt echt geen zin om dit nieuwe jaar met slecht nieuws te beginnen. Het maakt me wat weemoedig, want vorig jaar met mijn verjaardag was ik zo vrolijk en opgewonden omdat ik ‘dit levensjaar zou zwanger worden.’ Het jaar is voorbij gevlogen, dat wel, maar het krijgt (voorlopig toch) geen happy einde.  Dan blijf ik liever wat in onzekerheid.

Maar ja, het heeft geen zin om mijn hoofd in het zand te stoppen, ik moet wel testen. Door de utro krijg ik geen maandstonden en ik mag er niet mee stoppen als ik zwanger ben, dus ik ben echt wel verplicht om te testen.  En nadat ik heb getest moet ik het dan ook nog eens aan iedereen vertellen dat het ‘weeral niet gelukt is’. En daar heb ik dus ook geen zin in.   Maar ja, ik kan er toch niets aan veranderen, dus morgenvroeg zal ik voor de korte pijn gaan. En dan meteen mijn knop omdraaien en van de rest van de week toch een feestweek te maken, want het wordt een speciale verjaardag, dit zal namelijk het levensjaar zijn waarop ik zwanger zal worden!

©, 2014, bam-to-be.blogspot.be